Według treści zawartej w ulotce informacyjnej: "Przekazane środki pieniężne na karcie są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z nową u.p.d.o.f., do 380 zł rocznie".

Czy wydanie takich kart płatniczych nie będzie potraktowane jako wydanie "innych znaków", czyli tych, które są opodatkowane?

Elektroniczna karta podarunkowa nie jest świadczeniem pieniężnym. Przedmiotem tego świadczenia nie są pieniądze (także w formie pieniądza elektronicznego).

Elektroniczna karta podarunkowa - czasami nazywana przez samych wystawców elektronicznym bonem towarowym - jest znakiem uprawniającym do wymiany na towary. Nie jest więc ona także świadczeniem rzeczowym w rozumieniu przepisów podatkowych.

Świadczenie powyższe nie będzie u pracowników wolne od podatku dochodowego. Trzeba będzie je opodatkować.
 

Zgodnie z nowym brzmieniem ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., od podatku dochodowego wolna jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o ZFŚS, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Od podatku zatem wolne są również świadczenia pieniężne, które są finansowane ze środków ZFŚS, jeśli te świadczenia pieniężne są związane z działalnością socjalną.

Przepisy u.p.d.o.f. zwalniają zatem od podatku świadczenia pieniężne oraz świadczenia rzeczowe.

Czy "płatnicza karta podarunkowa" to świadczenie pieniężne? Świadczenie pieniężne to takie świadczenie, którego przedmiotem są pieniądze.

W przepisach art. 31 i 32 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 2005 r. Nr 1, poz. 2 z późn. zm.) stanowi się, że znakami pieniężnymi Rzeczypospolitej Polskiej są banknoty i monety opiewające na złote i grosze. Znaki pieniężne emitowane przez NBP są prawnymi środkami płatniczymi na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Pieniędzmi są zatem przede wszystkim banknoty i monety opiewające na złote i grosze.

Co z pieniędzmi występującymi w formie elektronicznej oraz kartami płatniczymi? Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.) - dalej Pr. bank., karta płatnicza to karta identyfikująca wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniająca do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu.

Natomiast pieniądz elektroniczny - zgodnie z przepisami Pr. bank. - to wartość pieniężna stanowiąca elektroniczny odpowiednik znaków pieniężnych, która spełnia łącznie następujące warunki:

  • jest przechowywana na informatycznych nośnikach danych,
  • jest wydawana do dyspozycji na podstawie umowy w zamian za środki pieniężne o nominalnej wartości nie mniejszej niż ta wartość,
  • jest przyjmowana jako środek płatniczy przez przedsiębiorców innych niż wydający ją do dyspozycji,
  • na żądanie jest wymieniana przez wydawcę na środki pieniężne,
  • jest wyrażona w jednostkach pieniężnych.

Płatnicza karta podarunkowa, o której Państwo piszecie, nie jest kartą płatniczą w rozumieniu Pr. bank. Po pierwsze, nie identyfikuje uprawnionego posiadacza (nie jest imienna), po drugie (jak zakładam) - nie upoważnia do wypłaty gotówki.

Płatnicza karta podarunkowa nie jest także pieniądzem elektronicznym w rozumieniu Pr. bank. Podejrzewam bowiem, że nie spełnia ona warunku "wymiany na żądanie na środki pieniężne" oraz - zapewne - jest wydawana na podstawie umowy za środki pieniężne poniżej jej wartości nominalnej.

Analiza - dostępnych w internecie - regulaminów elektronicznych kart podarunkowych wskazuje, że w samych tych regulaminach zastrzega się, że taka karta nie jest elektronicznym instrumentem płatniczym, nie jest instrumentem pieniądza elektronicznego, nie jest kartą płatniczą.

W związku z powyższym trudno uznać, że elektroniczna karta podarunkowa to świadczenie pieniężne. Przedmiotem tego świadczenia nie są pieniądze (także pieniądz elektroniczny).

Nie jest to także świadczenie rzeczowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f. Przepis ten bowiem wyraźnie stanowi, że rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Elektroniczna karta podarunkowa - czasami nazywana przez samych wystawców elektronicznym bonem towarowym - jest właśnie takim znakiem uprawniającym do wymiany na towary. Karta elektroniczna inkorporuje w sobie określone informacje (o jej "wartości") i na jej podstawie można dokonać wymiany na towary i usługi. Nie jest więc ona także świadczeniem rzeczowym w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f.

Świadczenie powyższe nie będzie zatem u pracowników wolne od podatku dochodowego. Trzeba będzie je opodatkować podatkiem dochodowym.