W sprawie pojawił się spór co do możliwości pełnego odliczenia przez spółkę podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem (w tym leasingiem operacyjnym) pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z eksploatacją.

Spółka zajmowała się dystrybucją ulotek, gazetek handlowych itp. materiałów reklamowych na zlecenie ogólnopolskich i lokalnych sieci sklepów, dyskontów i supermarketów. Spółka wyjaśniła, że specyfika działalności gospodarczej przez nią prowadzonej powoduje, że samochody będą parkowane w rejonie miejsca zamieszkania użytkownika (pod domem, blokiem, w garażu użytkownika).

W związku z tym spółka zamierzała przyjąć regulamin korzystania z samochodów służbowych przez użytkowników. Regulamin miał wprowadzić zakaz korzystania samochodu w celach prywatnych oraz podpisanie przez pracowników oświadczenia o zapoznaniu się z regulaminem.

Zobacz: VAT: jak potwierdzić wykorzystywanie auta wyłącznie w działalności gospodarczej >>

Organ podatkowy zwrócił uwagę, że procedury przewidziane przez spółkę, nie wykluczają użycia samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Organ wskazał jednoznacznie, że w sytuacji, kiedy samochód będzie parkowany w miejscu zamieszkania pracowników, współpracowników (użytkowników), to wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia tylko 50 proc. podatku naliczonego z tytułu użytkowania samochodów.

W opinii WSA parkowanie służbowego samochodu poza siedzibą firmy nie oznacza automatycznie, tak jak to przyjął organ, że samochód nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej.

  Zobacz książkę "Samochody a VAT i podatki dochodowe" dostępną w ksiegarni internetowej Profinfo >>

Chodzi jedynie o to, by możliwość parkowania pojazdu poza siedzibą firmy była uzasadniona specyfiką prowadzonej działalności, określona została w wewnętrznych regulacjach obowiązujących u podatnika, zaś podatnik zapewnił odpowiednie mechanizmy kontroli przestrzegania wykorzystania tak postawionych do dyspozycji pracowników pojazdów, wyłącznie dla celów związanych z działalnością gospodarczą.

Wydaje się zatem, że sporządzenie stosownego regulaminu obwarowanego sankcjami za nieprzestrzeganie zapisów w nim zawartych, zapoznanie z nim użytkowników pojazdów, kontrola okresowa oraz kontrola w czasie rzeczywistym stanowią wystarczające i obiektywne środki dla zabezpieczenia wykorzystania przedmiotowych pojazdów dla celów działalności gospodarczej – uznał sąd.

Wyrok WSA w Krakowie z 20 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 1834/14