Od 1 lipca 2011 r. wejdzie w życie nowelizacja przepisów VAT, w której m.in. zostanie doprecyzowana definicja złomu poprzez odwołanie do poszczególnych rodzajów odpadów (m.in. z tworzyw sztucznych) zidentyfikowanych według odpowiednich klasyfikacji PKWiU.
Od 1 kwietnia 2011 r. podatnicy VAT nabywający złom od innych podatników (niekorzystających ze zwolnienia z VAT w Polsce) mają obowiązek rozliczania tego typu dostaw za pomocą tzw. samonaliczenia (metodą tzw. reverse charge) podatku VAT. Inaczej mówiąc, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT to nabywca złomy, a nie dostawca obowiązkowo rozlicza podatek należny wynikający z transakcji (jednocześnie wykazując podatek naliczony wynikający z tego typu transakcji).
W rezultacie, od 1 lipca nie tylko złom metalowy, ale także dostawy następujących odpadów podlegają obowiązkowemu rozliczeniu przez nabywcę:
- odpady z tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0);
- pozostałe odpady gumowe (PKWiU 38.11.54.0);
- odpady szklane (PKWiU 38.11.51.0);
- odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne (PKWiU 38.12.27).
Grono adresatów powyższych regulacji wydaje się być bardzo szerokie, ponieważ nie będą to tylko firmy, które obracają na co dzień złomem metalowym, ale wszystkie zakłady produkcyjne, które w procesie produkcji wykorzystają tworzywa sztuczne, gumę lub szkło. Mogą to być np. producenci opakowań szklanych oraz z tworzyw sztucznych, producenci sprzedający swoje towary w takich opakowaniach (np. przemysł farmaceutyczny, spożywczy, producenci RTV/AGD), a także sieci handlowe, firmy zajmujące się recyklingiem szkła i tworzyw sztucznych i in.
Powyższe kategorie odpadów są identyfikowane za pomocą odniesień do klasyfikacji PKWiU, a więc kluczowe jest odpowiednie sklasyfikowanie towaru (np. na podstawie opinii klasyfikacyjnej urzędu statystycznego) dla określenia kto (nabywca czy dostawca?) powinien rozliczyć podatek wynikający z danej transakcji.
źróło: www.deloitte.com