Jeżeli spadkobierca został obciążony obowiązkiem wykonania polecenia lub zapisu, wartość obciążenia z tego tytułu stanowi ciężar spadku jedynie, gdy polecenie zostało wykonane, co nie odnosi się do zapisu.
Tak stwierdził WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 14 września 2011 r., III SA/Po 434/11.Okolicznością sporną między stronami było to, czy organ podatkowy zasadnie przyjął, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć wartość niewykonanego zapisu testamentowego.
Podatnik nie zgadzał się z dokonaną przez organ podatkowy interpretacją twierdząc, iż przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn wyraźnie wskazuje, że jedynie polecenie testamentowe musi być wykonane, aby można było ten ciężar spadku odjąć od podstawy opodatkowania, gdy tymczasem organ podatkowy uznał, iż także zapis testamentowy musi być wykonany, aby można było odjąć ten ciężar spadku od podstawy opodatkowania.
WSA w Poznaniu, do którego trafiła sprawa wyjaśnił, że polecenie nie tworzy stosunku zobowiązaniowego, toteż musi być ono wykonane, aby nie zostało ujęte w podstawie opodatkowania. Podstawą opodatkowania jest tylko czysta wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych, po potrąceniu długów i ciężarów. Rzecz ma się zupełnie inaczej w przypadku zapisu. Otóż sama możliwość żądania wykonania zapisu przez zapisobiercę przesądza o długu, który stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn powinien być odliczony od wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych w spadku.
Biorąc powyższe pod uwagę Sąd stwierdził, iż organ podatkowy dokonał nieprawidłowej interpretacji art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn bowiem błędnie uznał, że zapis i polecenie testamentowe to pojęcia tożsame.
Michał Malinowski
źródło: www.nsa.gov.pl