Rezerwy tworzy się w związku z zobowiązaniami wynikającymi z przyszłych świadczeń, a rozliczenia międzyokresowe – z bieżącymi kosztami działalności.
Firmy, które sporządzają sprawozdania finansowe, ujmują w nim rezerwy na różnego rodzaju zobowiązania. Jak jednak wynika z doświadczeń biegłych rewidentów, księgowi mają często problemy z rozróżnieniem rezerw i rozliczeń międzyokresowych kosztów. Różnica między nimi sprowadza się głównie do tego, że rezerwy tworzy się w związku z zobowiązaniami przedsiębiorstwa wynikającymi z konieczności wykonania w przyszłości świadczeń dla innych podmiotów, natomiast rozliczenia międzyokresowe w związku z bieżącymi kosztami działalności. Kwestią różniącą obie kategorie jest sposób ich ujęcia w sprawozdaniu finansowym: zawiązanie i rozwiązanie niewykorzystanych rezerw obciąża pozostałe koszty/przychody operacyjne, koszty/przychody finansowe oraz straty/zyski nadzwyczajne.
Tworzenie i rozwiązanie biernych rozliczeń międzyokresowych powinno natomiast obciążać koszty działalności operacyjnej. Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów są rodzajem rezerw. Tworzy się je na pokrycie typowych kosztów usług faktycznie świadczonych na rzecz jednostki, związanych z jej działalnością operacyjną, np. usługami transportowymi, telekomunikacyjnymi, doradczymi, audytu, a także kosztami pracowniczymi (rezerwa urlopowa, nagrody jubileuszowe) oraz kosztami napraw gwarancyjnych. Rezerwy tworzy się na pokrycie ewentualnych przyszłych wydatków, których termin poniesienia oraz kwota nie są pewne, jednak istnieje znaczne prawdopodobieństwo, że jednostka będzie obowiązana je ponieść, np. dotyczą one niewłaściwego wykonania umów, postępowań spornych, działań restrukturyzacyjnych.
źródło: Dziennik Gazeta Prawna, 2 lutego 2011 r.