GPS nie wyłączy sprzedaży wysyłkowej od opodatkowania w kraju

Odczyt z nadajnika GPS potwierdzający pojawienie się kuriera pod adresem podanym przez nabywcę, jako adres dostawy nie jest wystarczającym dowodem, że towar będący przedmiotem sprzedaży wysyłkowej dotarł do nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego. Tak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 29.09.2017 r.

Sprawa dotyczyła dokumentowania sprzedaży wysyłkowej prowadzonej za pośrednictwem sklepu internetowego oraz internetowego portalu zakupowego. Chodziło o spółkę, która w zakresie swojej działalności gospodarczej zajmuje się sprzedażą fotoproduktów. Działalność gospodarczą prowadzi także w kilku krajach Unii Europejskiej. Nie ma tam jednak stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka zamierza skorzystać z usług firmy przewozowej, która zajmowałaby się dostarczaniem zamówionego towaru do krajów Unii Europejskiej. Korzystanie z usług firmy przewozowej doręczającej zamówione towary do klientów zagranicznych polegałoby na tym, że spółka otrzymywałaby potwierdzenie, że towar opuścił granice kraju. Potwierdzenie dotyczyłoby jednak całej zbiorczej przesyłki, a nie poszczególnych, indywidualnych zamówień. W praktyce oznaczałoby to, że cała dostawa towaru posiadałaby to samo potwierdzenie opuszczenia granic Polski. Spółka jednakże w takim przypadku nie otrzymywałaby potwierdzenia od klienta, że odebrał on dostarczoną mu przesyłkę.
Spółka dysponowałaby jedynie elektronicznym dokumentem obrazującym kolejne etapy realizacji dostawy towaru do danej miejscowości (a nie do konkretnego odbiorcy). Na dokumencie tym znajdowałyby się informacje dotyczące kolejno daty: przyjęcia przesyłki przez firmę przewozową do doręczenia, planowanej daty doręczenia, a finalnie - także daty doręczenia towaru. Dokument ten jest generowany przez firmę przewozową, a spółka korzystając z takiej opcji doręczenia towaru do klienta, nie będzie dysponować potwierdzeniem przez klienta doręczenia mu towaru. Spółka będzie dysponować też potwierdzeniem odebrania towaru przez firmę przewozową. Oprócz tego będzie dysponować również odczytem z nadajnika GPS potwierdzającym pojawienie się kuriera pod adresem podanym przez nabywcę, jako adres dostawy. Odczyt w postaci graficznej (mapa) jest udostępniony w tym przypadku przez przewoźnika, jako dowód dostarczenia przesyłki.

Spółka zapytała fiskusa czy biorąc pod uwagę dokumenty, jakimi będzie dysponować będzie mogła uznać dostawę towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

Sama spółka uważa, że warunkiem jest posiadanie dokumentów łącznie potwierdzających dostarczenie produktów do nabywcy z państwa członkowskiego przeznaczenia produktów, którymi to dokumentami są:
- dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz fotoproduktów z Polski i
- dokumenty potwierdzające odbiór fotoproduktów poza terytorium Polski.

Zdaniem spółki dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, może być również korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie oraz dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Według spółki art. 23 ust. 14 ustawy o VAT wskazuje jedynie na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 23 ust. 5 ustawy o VAT.

Organ podatkowy się nie zgodził ze spółką. Fiskus wyjaśnił, że warunkiem uznania dostawy towarów dokonaną w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium danego państwa członkowskiego przeznaczenia i w efekcie wyłączenia jej w kraju od opodatkowania na zasadach ogólnych, jest otrzymanie (posiadanie) przez podatnika określonych dokumentów.

Dopełnienie obowiązków sprawozdawczych ma gwarantować, że dana dostawa wykonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej będzie faktycznie poddana opodatkowaniu na terytorium państwa przeznaczenia. W razie niedopełnienia tych obowiązków podatnik powinien rozpoznać u siebie dostawę krajową i opodatkować ją na zasadach ogólnych.

Według organu dokumenty, które będą w posiadaniu spółki nie stanowią przekonywującego dowodu, że towary będące przedmiotem sprzedaży wysyłkowej faktycznie dotarły do konkretnego klienta na terytorium innego kraju członkowskiego.

Dane otrzymywane przez spółkę nie są wystarczające do uznania, że w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju realizuje dostawy dokonywane w kraju przeznaczenia. Przede wszystkim dane te nie identyfikują konkretnej przesyłki, a jedynie całą zbiorczą przesyłkę. Brak również dokumentów potwierdzających dostarczenia przesyłki do nabywcy.

Jak wskazał fiskus elektroniczny dokument obrazujący kolejne etapy realizacji dostawy, dowodzi jedynie dotarcie zbiorczej przesyłki do określonej miejscowości. Natomiast spółka nie dysponuje żadnym dowodem, że konkretna przesyłka została dostarczona do zamawiającego. Inne posiadane dokumenty tj. korespondencja handlowa z nabywcą towaru, zamówienie towaru, potwierdzenie zapłaty oraz wystawiona faktura VAT nie świadczą o zrealizowaniu konkretnej dostawy oraz nie potwierdzają odbioru towaru, a jedynie ograniczają się do informacji dot. zamówienia towaru. Mimo, że ustawodawca jedynie przykładowo wymienia dokumenty, które podatnik powinien posiadać, w celu potwierdzenia dokonania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, to spółka nie wskazała żadnych innych dokumentów, które mogłyby wiarygodnie uzupełnić (a nawet zastąpić) braki w dokumentacji wymaganej przez art. 23 ust. 14 ustawy. Odczyt z nadajnika GPS potwierdzający pojawienie się kuriera pod adresem podanym przez nabywcę, jako adres dostawy nie jest wystarczającym dowodem, że towar będący przedmiotem sprzedaży wysyłkowej dotarł do nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego.
 

Dlatego też według organu posiadane przez spółkę dane nie stanowią wystarczającego dowodu w rozumieniu art. 23 ust. 14 i 15 ustawy o VAT, który potwierdza doręczenie danej przesyłki ostatecznemu odbiorcy. Tym samym, spółka nie jest uprawniona do uznania, że transakcje stanowią sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju dokonaną na terytorium kraju członkowskiego przeznaczenia.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29.09.2017 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.333.2017.1.EJ

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie Vademecum Głównego Księgowego Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów