Osoby fizyczne, nieprowadzące działalności gospodarczej, jako autorzy opracowanej technologii produkcji chcą zawrzeć umowę sprzedaży praw do produkcji wyrobu "x". Nabywcami tych praw mają być dwie osoby fizyczne.
Czy sprzedającym służą prawa do 50% kosztów uzyskania?
Czy podatek dochodowy zapłacony przez sprzedających to będzie 18% w ciągu roku, a przy rozliczeniu rocznym każdy zapłaci wyrównanie do tego podatku, jeżeli przekroczy pułap skali podatkowej?
Czy w ogóle taką umowę o dzieło mogą osoby fizyczne zawrzeć miedzy sobą?
W mojej ocenie prawo do 50% kosztów uzyskania przychodów w przedstawionej sytuacji nie przysługuje. Szczegóły oraz odpowiedzi na pozostałe pytania znajdują się w uzasadnieniu.
Odpowiedź pragnę rozpocząć od wyjaśnienia, że zawarcie umowy o dzieło nie jest w przedstawionej sytuacji właściwe. Przedmiotem umowy o dzieło jest bowiem wykonanie oznaczonego (zob. art. 627 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. – dalej k.c.), a więc nie może ona dotyczyć przeniesienia praw do istniejącego już dzieła. W przedstawionej sytuacji powinna zostać po prostu zawarta umowa sprzedaży (umowa sprzedaży prawa; do sprzedaży praw odpowiednio stosuje się przepisy o sprzedaży rzeczy – zob. art. 555 k.c.).
Przychód uzyskany ze sprzedaży prawa, o którym mowa, jest przychodem z praw majątkowych (zob. art. 10 ust. 1 pkt 7 oraz 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 późn. zm. - dalej u.p.d.o.f.). Jeżeli nabywcami tego prawa są osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, obowiązani są oni do pobrania zaliczki na podatek według stawki 18% (zob. art. 41 ust. 1 u.p.d.o.f.). W przeciwnym razie (tj. jeżeli nabywcami nie są osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą) zaliczki na podatek dochodowy w ciągu roku nie będą musiały zostać zapłacone. W obu przypadkach przychód uzyskany ze sprzedaży prawa winien zostać rozliczony przez sprzedawców w zeznaniu rocznym składanym za rok jego uzyskania.
Jednocześnie pragnę wyjaśnić, że z treści pytania nie wynika, aby uprawnione było w przedstawionej sytuacji zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów. Sprzedawane prawo (prawo do opracowanej technologii produkcji) nie jest bowiem utworem w rozumieniu przepisów o prawie autorskim (co wyklucza zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f.), a jednocześnie z treści pytania nie wynika, aby opracowana technologia produkcji miała charakter wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego (co wyklucza zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 1 lub 2 u.p.d.o.f.). Do kosztów uzyskania przychodu, o którym mowa, sprzedawcy mogą zatem najprawdopodobniej zaliczyć tylko faktyczne i udokumentowane koszty poniesione w celu jego osiągnięcia (zob. art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.).
Czy sprzedającym służą prawa do 50% kosztów uzyskania?
Czy podatek dochodowy zapłacony przez sprzedających to będzie 18% w ciągu roku, a przy rozliczeniu rocznym każdy zapłaci wyrównanie do tego podatku, jeżeli przekroczy pułap skali podatkowej?
Czy w ogóle taką umowę o dzieło mogą osoby fizyczne zawrzeć miedzy sobą?
W mojej ocenie prawo do 50% kosztów uzyskania przychodów w przedstawionej sytuacji nie przysługuje. Szczegóły oraz odpowiedzi na pozostałe pytania znajdują się w uzasadnieniu.
Odpowiedź pragnę rozpocząć od wyjaśnienia, że zawarcie umowy o dzieło nie jest w przedstawionej sytuacji właściwe. Przedmiotem umowy o dzieło jest bowiem wykonanie oznaczonego (zob. art. 627 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. – dalej k.c.), a więc nie może ona dotyczyć przeniesienia praw do istniejącego już dzieła. W przedstawionej sytuacji powinna zostać po prostu zawarta umowa sprzedaży (umowa sprzedaży prawa; do sprzedaży praw odpowiednio stosuje się przepisy o sprzedaży rzeczy – zob. art. 555 k.c.).
Przychód uzyskany ze sprzedaży prawa, o którym mowa, jest przychodem z praw majątkowych (zob. art. 10 ust. 1 pkt 7 oraz 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 późn. zm. - dalej u.p.d.o.f.). Jeżeli nabywcami tego prawa są osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, obowiązani są oni do pobrania zaliczki na podatek według stawki 18% (zob. art. 41 ust. 1 u.p.d.o.f.). W przeciwnym razie (tj. jeżeli nabywcami nie są osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą) zaliczki na podatek dochodowy w ciągu roku nie będą musiały zostać zapłacone. W obu przypadkach przychód uzyskany ze sprzedaży prawa winien zostać rozliczony przez sprzedawców w zeznaniu rocznym składanym za rok jego uzyskania.
Jednocześnie pragnę wyjaśnić, że z treści pytania nie wynika, aby uprawnione było w przedstawionej sytuacji zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów. Sprzedawane prawo (prawo do opracowanej technologii produkcji) nie jest bowiem utworem w rozumieniu przepisów o prawie autorskim (co wyklucza zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f.), a jednocześnie z treści pytania nie wynika, aby opracowana technologia produkcji miała charakter wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego (co wyklucza zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 1 lub 2 u.p.d.o.f.). Do kosztów uzyskania przychodu, o którym mowa, sprzedawcy mogą zatem najprawdopodobniej zaliczyć tylko faktyczne i udokumentowane koszty poniesione w celu jego osiągnięcia (zob. art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.).
