W maju 2010 r. właściciel firmy miał wyjechać w podróż do Chin w celu spotkania się z kontrahentami i podpisania kontraktów. Zostały wykupione bilety lotnicze i załatwiono wizę. W związku z powodzią i zalaniem firmy właściciel zrezygnował z wyjazdu.
Czy poniesione wydatki na zakup biletów lotniczych oraz uzyskanie wizy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?
W sytuacji gdy podatnik ponosi wydatki związane z planowaną podróżą (służbową), która związana jest z działalnością jego firmy i wydatki te ponoszone są w celu osiągnięcia przychodu, to nie ma przeszkód, by zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów, nawet w sytuacji, gdy podróż ta nie dochodzi do skutku - niezależnie od przyczyny rezygnacji wyjazdu.
O dokonaniu kwalifikacji wydatku do kosztów podatkowych decydują uregulowania zawarte w art. 22 ust. 1 i art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f. Zgodnie z powołanymi normami, aby dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów podatkowych, musi łącznie spełniać wszystkie niżej wymienione przesłanki:
- musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów tj. musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
- nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 23 u.p.d.o.f.),
- musi być należycie udokumentowany (prawidłowym i rzetelnym dowodem księgowym).
Zwrot "w celu" użyty w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. oznacza, że, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.
Należy podkreślić, że o tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że warunki uznania konkretnego kosztu (wydatku) za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie. Uznanie konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów uzależnione jest od związania go z przychodem takim związkiem przyczynowo-skutkowym, który oznacza, że poniesienie wydatku miało lub mogło mieć w kategoriach obiektywnych wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.
Odnosząc przywołane przepisy na grunt zadanego pytania uznać należy, że jeżeli podatnik jest w stanie w sposób nie budzący wątpliwości wykazać, iż planowana podróż do Chin związana była z prowadzoną działalnością gospodarczą (np. świadczyć o tym może korespondencja biznesowo-handlowa) to przedmiotowe wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Zaliczenie to może nastąpić nawet w przypadku, gdy podróż ta nie doszła do skutku - niezależnie od powodu rezygnacji z wyjazdu. Podobne stanowisko zajmuje Minister Finansów np. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w decyzji z dnia 27 czerwca 2006 r., 1401/PD-4230Z-50/06/ICh.
Czy poniesione wydatki na zakup biletów lotniczych oraz uzyskanie wizy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?
W sytuacji gdy podatnik ponosi wydatki związane z planowaną podróżą (służbową), która związana jest z działalnością jego firmy i wydatki te ponoszone są w celu osiągnięcia przychodu, to nie ma przeszkód, by zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów, nawet w sytuacji, gdy podróż ta nie dochodzi do skutku - niezależnie od przyczyny rezygnacji wyjazdu.
O dokonaniu kwalifikacji wydatku do kosztów podatkowych decydują uregulowania zawarte w art. 22 ust. 1 i art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f. Zgodnie z powołanymi normami, aby dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów podatkowych, musi łącznie spełniać wszystkie niżej wymienione przesłanki:
- musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów tj. musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
- nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 23 u.p.d.o.f.),
- musi być należycie udokumentowany (prawidłowym i rzetelnym dowodem księgowym).
Zwrot "w celu" użyty w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. oznacza, że, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.
Należy podkreślić, że o tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że warunki uznania konkretnego kosztu (wydatku) za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie. Uznanie konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów uzależnione jest od związania go z przychodem takim związkiem przyczynowo-skutkowym, który oznacza, że poniesienie wydatku miało lub mogło mieć w kategoriach obiektywnych wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.
Odnosząc przywołane przepisy na grunt zadanego pytania uznać należy, że jeżeli podatnik jest w stanie w sposób nie budzący wątpliwości wykazać, iż planowana podróż do Chin związana była z prowadzoną działalnością gospodarczą (np. świadczyć o tym może korespondencja biznesowo-handlowa) to przedmiotowe wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Zaliczenie to może nastąpić nawet w przypadku, gdy podróż ta nie doszła do skutku - niezależnie od powodu rezygnacji z wyjazdu. Podobne stanowisko zajmuje Minister Finansów np. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w decyzji z dnia 27 czerwca 2006 r., 1401/PD-4230Z-50/06/ICh.