Czy wpłaty do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska zwiększą wartość początkową samochodu?


Trzeba uznać opłatę wrakową (recyklingową) – bez uiszczenia której samochodu nie można zarejestrować i nie staje się on środkiem trwałym – za "inną opłatę związaną z nabyciem środka trwałego". W związku z tym byłaby ona wliczana do wartości początkowej samochodu jako środka trwałego.
W sytuacji opisanej w pytaniu zapewne mowa o tzw. opłacie wrakowej, która jest uiszczana w związku z zamiarem rejestracji pojazdu, który został po raz pierwszy wprowadzony do Polski.
O opłacie recyklingowej stanowi przepis art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202 z późn. zm.) - dalej u.r.p.w.e. Zgodnie z nim, podmiot niebędący przedsiębiorcą, który dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu pojazdu, są obowiązani do wniesienia, na odrębny rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, opłaty w wysokości 500 zł od każdego pojazdu wprowadzonego na terytorium kraju.
Uiszczenie opłaty recyklingowej jest zatem związane z wprowadzeniem samochodu na polski obszar celny.
Uiszczenie opłaty recyklingowej jest warunkiem rejestracji pojazdu. Przepis art. 72 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) stanowi bowiem, że rejestracji dokonuje się m.in. na podstawie dowodu wpłaty, o którym mowa w art. 12 ust. 2 u.r.p.w.e., lub oświadczenia o podleganiu obowiązkowi zapewniania sieci zbierania pojazdów, o którym mowa w art. 11 ust. 4 u.r.p.w.e., albo faktury zawierającej takie oświadczenie, jeżeli pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy. Tak więc bez uiszczenia opłaty, o której mowa, pojazdu się nie zarejestruje.
O wartości początkowej nabytych środków trwałych stanowi przepis art. 22g ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f. W myśl powołanego przepisu, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz co do zasady pomniejszoną o podatek od towarów i usług.
Do wartości początkowej zalicza się zatem m.in. inne opłaty związane z nabyciem pojazdu naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Przedmiotowa opłata nie jest związana z nabyciem, lecz z rejestracją pojazdu.
Należy jednak w tym miejscu zauważyć, że środki trwałe to przedmioty zdatne do użytku. Zanim nie są ona zdatne do użytku nie mogą być więc przyjęte do używania. Zdatność do użytku postrzega się nie tylko w aspekcie technicznym, ale również i formalnym. Nie będzie środkiem zdatnym do użytku rzecz, która, co prawda, może spełniać zaplanowane dla niej funkcje, jednakże nie spełniono określonych prawnych wymagań, których spełnienie jest warunkiem rozpoczęcia jej użytkowania. Dotyczyć to może w szczególności konieczności uzyskania stosownych uprawnień, pozwoleń, homologacji itp. Jak stwierdził NSA w wyroku z dnia 2 października 1998 r., I SA/Gd 1949/96: "Samochód osobowy został wprowadzony na polski obszar celny jako pojazd uszkodzony, stąd dopiero po dokonaniu stosownych napraw i po dokonaniu badań jego stanu technicznego mógł zostać dopuszczony do ruchu, przy czym jedynym dowodem potwierdzającym możliwość jego eksploatacji zgodnie z przeznaczeniem był fakt jego rejestracji dokonanej przez właściwy organ administracji państwowej. (...) Dopiero z momentem zarejestrowania przedmiotowy samochód (...) uzyskał cechy środka trwałego, który mógł zostać przejęty do eksploatacji".
Mając na uwadze powyższe wydaje się, iż trzeba uznać opłatę wrakową (recyklingową) – bez uiszczenia której samochodu nie można zarejestrować i nie staje się on środkiem trwałym – za "inną opłatę związaną z nabyciem środka trwałego".
W związku z tym byłaby ona wliczana do wartości początkowej samochodu jako środka trwałego.
Nie byłaby bezpośrednio kosztem uzyskania przychodów.