To, czy konstrukcja urządzenia reklamowego umożliwia bądź wyklucza jego przeniesienie, nie jest decydującym kryterium dla opodatkowania podatkiem od nieruchomości.
Niektóre samorządy traktują tablice reklamowe (billboardy) jak budowle i naliczają podatek od nieruchomości. Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską (nr 19987/11) wyjaśniło zasady opodatkowania takich obiektów. Przepisy prawa budowlanego zawierają otwarty katalog obiektów budowlanych uznawanych za budowle, do których zalicza się wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe. Ministerstwo Finansów przyznało, że w związku z tym, że ani ustawa o podatkach i opłatach lokalnych, ani – ustawa - Prawo budowlane nie definiuje pojęcia trwałego związania, są wątpliwości, czy przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości są urządzenia reklamowe, których sposób związania z podłożem pozwala na przeniesienie w inne miejsce.
Jeżeli do posadowienia urządzenia reklamowego w innym miejscu wymagane jest dostosowanie tego miejsca, użycie specjalistycznego sprzętu, a działanie to ma na celu umożliwienie użytkowania urządzenia zgodnie z przeznaczeniem i wymagają tego zasady bezpieczeństwa, to tego typu urządzenie ma cechy pozwalające na uznanie go za trwale związane z gruntem. Podlegałoby więc opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Jeżeli natomiast urządzenie reklamowe mogłoby zostać przeniesione w inne miejsce jedynie przy użyciu siły fizycznej, a posadowione bez konieczności instalacji bądź dostosowania podłoża w dowolnym miejscu nie traciłoby walorów użytkowych, to brak byłoby przesłanek dla uznania urządzenia za trwale związane z gruntem. Tym samym nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
źródło: Dziennik Gazeta Prawna, 1 marca 2011 r.