Pojazd stanowi wówczas środek trwały w prowadzonej działalności.

Jak ustalić wartość początkową samochodu osobowego

Jedną z pierwszych czynności, które należy wykonać, aby wprowadzić daną rzecz do ewidencji środków trwałych, jest ustalenie jej wartości początkowej. Jeśli samochód został zakupiony w oparciu o umowę sprzedaży lub na fakturę VAT marża, to wartością tą będzie cena wskazana w tych dokumentach.  W przypadku zakupu na fakturę z wykazaną kwotą podatku VAT, jeśli przedsiębiorca nie jest podatnikiem VAT, wartością początkową będzie kwota brutto z tej faktury. Jeżeli zaś samochód został kupiony przez czynnego podatnika VAT i ma on służyć czynnościom opodatkowanym, wówczas taki przedsiębiorca co do zasady ma prawo do odliczenia 50 proc. VAT wykazanego na fakturze. Jako wartość początkową samochodu należy przyjąć więc całą kwotę netto oraz nieodliczoną kwotę VAT. W każdym z powyższych przypadków do tych kwot należy dodać inne koszty związane z nabyciem pojazdu. Takimi kosztami będzie np. zapłacone cło i akcyza – w przypadku samochodów sprowadzanych z zagranicy.

Zobacz również: Paliwo w służbowym samochodzie ciągle sporne >>

Nowe zasady rozliczania kosztów samochodu wykorzystywanego w działalności gospodarczej >>

Zmiany w opodatkowaniu samochodów uchwalone >>

Metody amortyzacji samochodu osobowego

Składniki majątku ujęte w ewidencji środków trwałych podlegają amortyzacji. Jest kilka różnych metod amortyzacji, przy czym w odniesieniu do samochodów osobowych, których wartość początkowa przekracza 10.000 zł, możliwe jest zastosowanie tylko dwóch z nich, tzn. amortyzacji:

  • iniowej lub
  • indywidualnej.

Przy czym ta druga opcja jest dostępna jedynie w sytuacji, gdy amortyzowany ma być samochód, używany, czyli taki, który przed nabyciem był wykorzystywany co najmniej przez okres  sześciu miesięcy.

 


Jedynie samochód osobowy, którego wartość początkowa nie przekracza 10.000 zł może być zamortyzowany jednorazowo.

W ramach metody liniowej najczęściej stosuje się stawki określone w Wykazie rocznych stawek stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o PIT oraz załącznik nr 1 do ustawy o CIT.  W przypadku samochodów osobowych, stawka ta wynosi 20 proc. Stawka ta może być podwyższona lub obniżona  w przypadkach wyraźnie wskazanych w ustawach o PIT i CIT.

W przypadku samochodów używanych, indywidualnie ustalona stawka amortyzacji może wynieść maksymalnie 40 proc.

Raz wybranej metody amortyzacji nie można zmienić, co oznacza, że podatnik ma obowiązek stosować wybraną metodę aż do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Ograniczenie – 20/30 tys. euro

Pełne odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodów tylko wtedy, gdy wartość początkowa samochodu osobowego nie przekracza:

  • 30.000 euro - w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym,
  • 20.000 euro - w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Przeliczenia dokonuje się  na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Zobacz również: Praktyczny komentarz - Samochód a koszty uzyskania przychodów >>

Jeśli samochód ma wyższą wartość, wówczas nadwyżka nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

Podkreślić należy, że od stycznia 2019 r. limity te wzrosną i będą wynosiły:

  • 225.000 zł- w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym,
  • 150.000 zł- w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Ujmowanie odpisów amortyzacyjnych w kosztach uzyskania przychodów

Odpisy amortyzacyjne dokonywane metodą liniową lub przy wykorzystaniu stawki ustalonej indywidualnie, ujmowane mogą być w kosztach uzyskania przychodów  w równych ratach co miesiąc, ewentualnie w równych ratach co kwartał lub też  jednorazowo na koniec roku. Decyzja w tej kwestii należy do podatnika, przy czym w odróżnieniu od wyboru co do rodzaju amortyzacji, tu jest dopuszczalna zmiana, przy czym jest ona możliwa wyłącznie wraz z początkiem każdego roku podatkowego.