Pracownik ma prawo do wypoczynku, który zapewniają przepisy o czasie pracy, dniach wolnych od pracy oraz o urlopach wypoczynkowych (art. 14 Kodeksu pracy, dalej: k.p.). Prawo to nie może być zapewniane w sposób jedynie pozorny. Pracodawca jest obowiązany tak organizować pracę, by nie było potrzeby naruszania czasu wolnego w sytuacjach codziennych, typowych. Naruszeniem może zaś być jakikolwiek kontakt, a nawet próba takiego kontaktu podjęta przez pracodawcę w wolnym czasie pracownika.

Pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego. Jest to przerwa w świadczeniu pracy przeznaczona na regenerację sił psychofizycznych osoby zatrudnionej na podstawie stosunku pracy.

Ważne! W trakcie urlopu pracownik nie  wykonuje pracy na rzecz swojego pracodawcy – realizowanie na polecenie pracodawcy czynności służbowych w tym okresie przerywa urlop.

Przykład: Pracownik jest na dwutygodniowym urlopie wypoczynkowym. W trakcie urlopu trzykrotnie odebrał telefon od swojego pracodawcy i każdorazowo przez godzinę - dwie udzielał informacji dotyczących realizowanego projektu.

Rozmowy takie nie stanową symbolicznego czasowo, krótkiego kontaktu z pracownikiem w nagłej sytuacji wymagającej uzyskania od niego szybkiej informacji. Faktycznie mamy do czynienia z ingerencją w prawo do swobodnego wypoczynku, w plany na dane dni, w prawo do „oderwania się” od pracy. Działania pracodawcy należy zakwalifikować jako przerwanie urlopu pracownikowi.

Czytaj również:  Na urlopie często sięgamy po służbowy telefon >> 

Poznaj linię orzeczniczą w LEX: Kryczka Sebastian , Wykonywanie pracy podczas urlopu wypoczynkowego> 

Pracownicy na stanowiskach kierowniczych

Osoby zarządzające w imieniu pracodawcy zakładem pracy to, według definicji z art. 128 par. 2 pkt 2 k.p., osoby kierujące jednoosobowo zakładem pracy i ich zastępcy lub pracownicy wchodzący w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy oraz główni księgowi. Jest to kadra kierownicza wysokiego szczebla, w stosunku do której nieco łagodzone jest podejście ochronne ze względu na – uzasadnione – zwiększone oczekiwania odnośnie angażowania się tych osób w dbałość o dobro zakładu pracy.

- Przyjmuje się, że pracownik, poza szczególnymi wyjątkami wynikającymi z pełnionej przez niego funkcji w zakładzie pracy, nie ma obowiązku zabierania telefonu służbowego na urlopie. Tym samym pracodawca nie może żądać od pracowników odbierania na urlopie wypoczynkowym telefonów służbowych jak również połączeń kierowanych w celach służbowych na telefon prywatny. Pracodawca może jedynie ustalić w przepisach wewnątrzzakładowych obowiązek odbierania połączeń przychodzących na telefon służbowy w czasie urlopu, obowiązek ten może dotyczyć wyłącznie pracowników kluczowych dla firmy lub niezbędnych w razie awarii (kierownicy, kadra menadżerska) – czytamy w stanowisku Państwowej Inspekcji Pracy (pip.gov.pl).

Co ważne, pracodawca nie może nas ukarać za to, że podczas urlopu nie odbieraliśmy od niego telefonu. Jeśli nałoży na nas karę za nieodebranie telefonu w trakcie urlopu, pracownik może się odwołać do sądu pracy.

Wskazana w tych wyjaśnieniach szczególna funkcja pełniona przez pracownika, to właśnie głównie zajmowanie stanowisk kierowniczych, zwłaszcza wysokiego szczebla. 

Polecamy też w LEX: Świątkowski Andrzej Marian, Pracownicze prawo do urlopu wypoczynkowego w państwie członkowskim Unii Europejskiej według orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej> 

 

Cena promocyjna: 90.9 zł

|

Cena regularna: 303 zł

|

Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 121.2 zł


Praca osoby zarządzającej podczas urlopu

Niezależnie od zajmowanego stanowiska, każdy pracownik ma prawo do nieobciążonego wykonywaniem pracy urlopu. Realizowanie zaś pracy w trakcie wypoczynku na rzecz pracodawcy stanowić będzie przerwanie urlopu. Dotyczy to, co do zasady, także osób zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy.

W stosunku do nich należy wyróżnić drobne czynności, których realizowanie wymuszone zaistniałą sytuacją nie wpłynie na urlop, jak też nie przerywające urlopu czynności podejmowane wyłącznie z własnej inicjatywy pracownika.

Sąd Najwyższy w wyroku z 23 marca 2017 r. (sygn. akt I PK 130/16) wskazał, że na pracowniku zarządzającym zakładem pracy spoczywa obowiązek takiej organizacji pracy, aby on sam, jak i pozostali pracownicy mogli korzystać z niezakłóconego odpoczynku w czasie urlopu wypoczynkowego. Dopiero zaś wykazanie, że osoba taka zmuszona była wykonać w czasie urlopu określone czynności z uwagi na polecenie czy oczekiwanie pracodawcy, czy też z powodu obiektywnych i niezależnych od niej okoliczności może doprowadzić (w konkretnych okolicznościach sprawy) do wniosku, że formalnie udzielony urlop wypoczynkowy w istocie nie został wykorzystany w naturze (art. 152 k.p.) i z tego powodu pracownikowi należy się ekwiwalent pieniężny (art. 171 par. 1 k.p.). Wykonywanie przez pracownika zarządzającego w imieniu pracodawcy zakładem pracy (art. 128 par. 2 pkt 2 k.p.) z własnej i nieprzymuszonej woli obowiązków pracowniczych w trakcie urlopu wypoczynkowego, bez polecenia lub akceptacji przełożonego oraz bez wyraźnej i obiektywnej konieczności, nie jest wykonywaniem pracy w czasie urlopu wypoczynkowego (art. 152 k.p.).

Przykład: Przebywająca na urlopie wypoczynkowym główna księgowa kontaktuje się kilkukrotnie z podległymi jej pracownikami by dowiedzieć się, czy prawidłowo przebiega praca. Działania te nie przerywają urlopu- są podejmowane z inicjatywy tej osoby, nie są rozbudowane czasowo.

Jeżeli jednak osoba ta otrzyma polecenie np. przeanalizowania dokumentacji i je zrealizuje to:

  1. jest to świadczenie konkretnych czynności na polecenie pracodawcy,
  2. nie jest to drobna czasowo czynność.

Oznaczałoby to przerwanie wykorzystywanego urlopu.

Polecamy też w LEX: 

Szymański Kamil, Skierowanie pracownika na badania kontrolne a urlop wypoczynkowy> 

Jaśkowski Kazimierz, Maniewska Eliza, Komentarz aktualizowany do Kodeksu pracy>