Rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy rodzi po stronie pracodawcy obowiązek wydania pracownikowi świadectwa pracy. W dokumencie tym podsumowuje się wszystkie istotne zdarzenia związane z przebiegiem zatrudnienia. Zgodnie z art. 97 par. 2 Kodeksu pracy, w świadectwie pracy należy podać informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego. Ponadto ustawodawca wskazuje, że w dokumencie tym zamieszcza się wzmiankę o zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym. Natomiast na żądanie pracownika należy także podać informację o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz o uzyskanych kwalifikacjach. Szczegółowe zasady co do treści, sposobu, tryb wydania i prostowania świadectwa pracy zostały określone w rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy.
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z 15 stycznia 2020 r. (sygn. akt III AUa 851/19) podkreślił, że świadectwo pracy jest dokumentem prywatnym potwierdzającym stan wiedzy osoby podpisującej ten dokument. Tym samym jego treść może, a nawet powinna podlegać weryfikacji w sytuacji, gdy nie przystaje do innych ustalonych faktów, ponieważ powinien on mieć oparcie w dokumentach określających warunki zatrudnienia, takich jak np. umowa o pracę, angaże, zakresy czynności.
Zatrudnienie za granicą ma wpływ na uprawnienia
Nie każdy pracownik legitymuje się jedynie stażem pracy zdobytym w kraju. Pracodawca przewidział taką sytuację i uznał, że udokumentowane okresy zatrudnienia, przebyte za granicą u pracodawcy zagranicznego, są zaliczane do okresów pracy w Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie uprawnień pracowniczych. Wynika to z art. 86 ust. 1 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Ustawodawca nie wskazał, w jaki sposób powinny zostać udokumentowane okresy zatrudnienia. Tym samym należy uznać, że dopuszczalne jest przedstawienie np. świadectwa pracy, zaświadczenia o wykonywaniu pracy, odcinków wypłat wynagrodzenia lub dokumentów ubezpieczeniowych. Ponadto obowiązujące przepisy nie dają jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy pracodawca jest upoważniony do żądania tłumaczenia obcojęzycznego dokumentu, z którego wynika zagraniczny staż pracy, czy powinno ono zostać sporządzone przez tłumacza przysięgłego oraz kto musi za nie zapłacić.
Czytaj także: W razie braku świadectwa pracy okres zatrudnienia może zostać potwierdzony innym dokumentem >>>
Dokumentacja pracownicza tylko po polsku
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 7 października 1999 r. o języku polskim, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy używa się języka polskiego, jeżeli osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium RP w chwili zawarcia umowy oraz w sytuacji, gdy umowa ma być wykonana lub wykonywana na tym terytorium. Ponadto, stosownie do treści art. 7 ust. 3 ww. ustawy, jej przepisy stosuje się do dokumentów i informacji, których obowiązek sporządzenia lub podania wynika z odrębnych przepisów. Warto też zwrócić uwagę, że art. 8 ust. 1 i 1a ww. ustawy stanowi, że dokumenty w zakresie dotyczącym prawa pracy sporządza się w języku polskim. Dokumenty te mogą być jednocześnie sporządzone w wersji lub wersjach obcojęzycznych. Podstawą ich wykładni jest wersja w języku polskim, jeżeli osoba świadcząca pracę jest obywatelem RP. Mając powyższe na uwadze, należy uznać, że z przepisów ustawy o języku polskim wynika ogólna norma zobowiązująca do prowadzenia dokumentacji z zakresu prawa pracy w języku polskim.
Pracownik powinien przygotować tłumaczenie
Oznacza to, że skoro istnieje prawna podstawa do zaliczania udokumentowanych okresów zatrudnienia za granicą do okresów pracy w kraju, a jednocześnie ustawa o języku polskim nakazuje prowadzenie dokumentacji z zakresu prawa pracy w języku polskim, to pracodawca ma prawo żądać przedstawienia tłumaczenia obcojęzycznego dokumentu, z którego pracownik wywodzi uprawnienia pracownicze. Taki wniosek można też wyprowadzić z art. 6 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy, który stanowi, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Koszt wykonania tłumaczenia ponosi pracownik. Przepisy nie wskazują formy tłumaczenia. Należy jednak uznać, że dla zachowania wiarygodności tłumaczenia, uzasadnione jest jego sporządzenie przez tłumacza przysięgłego. Wyjątek może stanowić sytuacja, w której pracodawca uzna, że dostatecznie wiarygodne będzie tłumaczenie wykonane przez inną osobę. W przypadku udokumentowania przez pracownika stażu pracy za granicą odpowiednim dokumentem, należy zaliczyć ten okres do stażu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
