Inwestorzy zwrócili się do właściciela nieruchomości sąsiedniej o wyrażenie zgody na wejście na teren jego nieruchomości w celu wykonania robót budowlanych. Zgody tej jednak nie uzyskali. W związku z tym, na wniosek inwestorów starosta orzekł o niezbędności wejścia przez inwestorów na teren sąsiedniej nieruchomości. Organ określił termin w jakim przedmiotowe roboty mają zostać wykonane oraz wskazał szerokość pasa gruntu, niezbędnego do ich przeprowadzenia. Ponadto poinformował inwestorów, iż po zakończeniu robót teren nieruchomości sąsiedniej należy uporządkować, doprowadzając go do stanu poprzedniego oraz naprawić powstałe szkody na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.


Od decyzji starosty odwołanie wniósł właściciel nieruchomości sąsiedniej, wskazując, iż nie wyraża zgody na wejście przez sąsiadów na jego działkę celem wykonania przedmiotowych prac. Wskazał, iż zezwolenie na wejście na sąsiednią nieruchomość, niezbędne do wykonania robót budowlanych przewidziane w art. 47 ust. 2 Prawa budowlanego , dotyczy jedynie tych robót budowlanych, które regulowane są przepisami Prawa budowlanego i wymagają pozwolenia na budowę lub zgłoszenia, a zezwolenie takie może być wydane dopiero po uprzednim uzyskaniu pozwolenia na budowę lub po dokonaniu zgłoszenia zamiaru wykonania określonych robót. Zdaniem skarżącego organ nie ustalił natomiast, czy na wykonanie tynków zewnętrznych inwestor posiada pozwolenie na budowę. Podkreślił, iż budynek w stanie pierwotnym nie posiadał wykonanych tynków zewnętrznych, zatem wykonanie takich robót nie stanowi obecnie remontu budynku i dlatego wymaga udzielenia pozwolenia na budowę.

WSA rozpatrując skargę przypomniał, iż brak zgody na wejście na grunt właściciela nieruchomości sąsiedniej nie jest wystarczającą przesłanką wydania przez organ zgody w trybie art. 47 ust. 2  Prawa budowlanego .

Kolejną przesłanką jest również niezbędność wejścia na teren nieruchomości sąsiedniej, celem wykonania określonych prac budowlanych oraz potrzeba ich wykonania. Co do pierwszej dodatkowej przesłanki, to nie może budzić wątpliwości, iż warunek niezbędności wejścia na teren sąsiedni występuje, gdy obiekt, na którym mają być wykonane prace, znajduje się na granicy działki lub w takiej od niej odległości, że teren dostępny na działce inwestora nie wystarczy na ich prawidłowe przeprowadzenie. Natomiast, co najistotniejsze w sprawie, potrzeba wykonania prac budowlanych powinna wynikać z pozwolenia na budowę lub zgłoszenia, od którego nie wniesiono sprzeciwu.

Zatem organ na wstępnym etapie postępowania powinien ustalić zakres planowanych przez inwestora prac budowlanych, których wykonanie łączy się z koniecznością wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości. Następnie organ powinien dokonać oceny czy do planowanych prac znajduje zastosowanie ustawa Prawo budowlane. Dopiero pozytywne stanowisko w tym przedmiocie łączyć się może z zastosowaniem do ustalonego stanu faktycznego przepisu art. 47 ust. 2  Prawa budowlanego . A contrario brak wcześniej uzyskanego pozwolenia na budowę lub zgłoszenia winno skutkować wydaniem decyzji odmawiającej udzielenia żądanego zezwolenia wejścia na teren nieruchomości sąsiedniej.


Wyrok WSA w Lublinie z 20 września 2012 r., sygn. akt II SA/Lu 269/12, nieprawomocny

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.)