W jakiej odległości od torów tramwajowych znajdujących się w pasie drogowym, można lokalizować zabudowę?
Obowiązujące przepisy określają jedynie odległość zabudowy od zewnętrznej krawędzi jezdni, nie zaś od torów tramwajowych.

Zgodnie z treścią art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) – dalej u.d.p. torowisko tramwajowe jest częścią ulicy między skrajnymi szynami wraz z zewnętrznymi pasami bezpieczeństwa o szerokości 0,5 m każdy. Ulica zaś jest drogą na terenie zabudowy lub przeznaczonym do zabudowy zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w której ciągu może być zlokalizowane torowisko tramwajowe (art. 4 pkt 3 u.d.p.). Z kolei jezdnią jest część drogi przeznaczona do ruchu pojazdów (art. 4 pkt 5 u.d.p.). Stosownie do treści art. 43 ust. 1 u.d.p. obiekty budowlane przy drogach powinny być usytuowane w odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni co najmniej 30 m w przypadku autostrady, 20 m w przypadku drogi ekspresowej, 10 m w przypadku ogólnodostępnej drogi krajowej, 8 m w przypadku ogólnodostępnej drogi wojewódzkiej lub powiatowej oraz 6 m w przypadku ogólnodostępnej drogi gminnej. Jednocześnie zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 1 u.d.p. zabrania się lokalizacji w pasie drogowym obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego. W przypadku planowania zabudowy w sąsiedztwie ulicy należy uwzględnić odległości zabudowy w odniesieniu do zewnętrznej krawędzi jezdni. Zachowanie wyznaczonych w ten sposób odległości jest niezależne od tego, czy w ciągu ulicy znajduje się torowisko tramwajowe, czy też takiego torowiska nie ma. Istnienie torowiska nie wpływa zatem na pomniejszenie lub powiększenie odległości określonych w art. 43 ust. 1 u.d.p.

Łukasz Smaga