Tłem sprawy był wniosek złożony przez prezydenta Łodzi, który wniósł o założenie księgi wieczystej dla działki położonej przy ul .W oraz przy ul. J. o powierzchni 169 m kwadratowych i wpisanie jej do księgi wieczystej jako własność Skarbu Państwa. Skarb Państwa nie posiadał jednak żadnego dokumentu poświadczającego nabycie własności nieruchomości. Ale też żaden inny właściciel nie jest ustalony, gdyż teren nie posiada hipoteki. Zatem prezydent powołał się na Kodeks Napoleona, który stanowi, iż art. 713 wprowadził domniemanie własności państwowej do rzeczy, wobec których nie istnieją jakiekolwiek tytuły na rzecz innych osób. Ponadto wniósł o zarządzenie obwieszczenia publicznego. Z operatu ewidencji gruntów natomiast wynika, że teren znajduje się we władaniu Zespołu Szkół oraz miasta.

Sąd Rejonowy w Łodzi oddalił wniosek prezydenta, stwierdzając, że przepis prawa musi identyfikować nieruchomość, zaś Kodeks Napoleona nie stanowi samodzielnej podstawy wpisu do księgi wieczystej, nie wskazuje Skarbu Państwa jako właściciela. Wobec tego Skarb Państwa złożył apelację.

Sąd Okręgowy w Łodzi powziął poważne wątpliwości i 19 lutego 2013 roku spytał Sąd Najwyższy: czy przepis art. 713 Kodeksu Napoleona może stanowić samodzielną podstawę dokonania wpisu w księdze wieczystej prawa własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa. I czy powołanie się we wniosku na prawo własności nieruchomości wynikające z tego przepisu, do którego to wniosku nie dołączono żadnych dokumentów stanowi wystarczającą podstawę do dokonania obwieszczeń publicznych (w trybie przepisu § 24 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów).

Sąd Najwyższy 27 czerwca br. podjął uchwałę: Przepis art. 713 Kodeksu Napoleona może stanowić samoistną podstawę wpisu do księgi wieczystej własności nieruchomości.

Pytanie drugie pozostawił bez odpowiedzi. SN nie uzasadnił ustnie uchwały, trzeba poczekać na uzasadnienie pisemne.

Na podstawie:
Uchwała z 27 czerwca 2013 r., sygn. akt III CZP 29/13