Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy - Prawo zamówień publicznych, zamawiający jest zobowiązany opisać przedmiot zamówienia w sposób, który nie utrudnia uczciwej konkurencji. Zamawiający musi określić przedmiot w sposób obiektywny, unikając stosowania nie tylko znaków towarowych, patentów czy oznaczeń - jeżeli jednocześnie nie dopuszcza przy tym rozwiązań równoważnych - ale także doboru parametrów przedmiotu zamówienia, które wskazywałyby na konkretny wyrób lub konkretnego wykonawcę, a tym samym eliminowałyby w sposób nieuzasadniony możliwość zaoferowania innych produktów, spełniających obiektywne i uzasadnione potrzeby zamawiającego (patrz: wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 9 listopada 2005 r. sygn. akt II CA 587/05, LEX nr 570334). Stanowisko to było wielokrotnie potwierdzane również przez Krajową Izbę Odwoławczą (np. wyrok z dnia 6 grudnia 2010 r., sygn. akt KIO 2550/10).

Powyższe podejście nie neguje jednak prawa zamawiającego do opisania przedmiotu zamówienia w taki sposób i w takim zakresie, który zapewni realizację podstawowego celu postępowania o zamówienie publiczne, jakim jest zrealizowanie konkretnych, obiektywnych i uzasadnionych potrzeb zamawiającego. W zależności od okoliczności, potrzeby te muszą być określone na poziomie odpowiednio zapewniającym racjonalne i optymalne wydatkowanie środków publicznych przeznaczonych na realizację danego zamówienia. Przedmiot zamówienia nie musi być zatem wcale opisany na poziomie minimalnym lub powszechnie przyjętym.