Polskie przepisy są jednymi z najbardziej rygorystycznych na świecie

Stacje bazowe telefonii komórkowych (maszty wraz z urządzeniami) są praktycznie wszędzie. W chwili obecnej w Polsce, według różnych danych, jest ich około 25 000, a ich liczba stale rośnie. Lokowane są one w dużych miastach, na wsiach, przy lotniskach, drogach, torach kolejowych, w górach oraz na wybrzeżu. Powszechnie również budzą one silne emocje i niepokój ludzi zamieszkujących w ich pobliżu. Niewątpliwie naruszają one także walory krajobrazu. Obawy ludzi związane z masztami dotyczą przede wszystkim szkodliwego promieniowania emitowanego przez zainstalowaną na nich aparaturę oraz spadku wartości nieruchomości znajdujących się w ich bliskim sąsiedztwie. Wspomniane obawy często uzewnętrzniane są w postaci protestów przybierających różne formy, które niejednokrotnie utrudniają lub wręcz uniemożliwiają realizację danej inwestycji. Warto zauważyć, że obecnie na naszej planecie nie ma miejsc wolnych od pola elektromagnetycznego, a różnice dotyczą wyłącznie natężenia i częstotliwości fal stanowiących składnik tych pól. Należy także podkreślić, że Polska ma jeden z najniższych dopuszczalnych limitów ekspozycji w zakresie ochrony ludności przed promieniowaniem elektromagnetycznym, co oznacza, że polskie uregulowania prawne odnoszące się do stacji bazowych telefonii komórkowej, należą do najbardziej rygorystycznych na świecie.

W systemie LEX znajdziesz zagadnienie powiązane z tym artykułem:

Ochrona środowiska

Najczęściej czytane w temacie:

Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX

Zamów bezpłatny dostęp na 14 dni

To zagadnienie zawiera:

{"dataValues":[7841,1311,411,107,32,28],"dataValuesNormalized":[17,3,1,1,1,1],"labels":["Pytania i odpowiedzi","Orzeczenia i pisma urz\u0119dowe","Komentarze i publikacje","Akty prawne","Wzory i narz\u0119dzia","Procedury"],"colors":["#940C72","#EA8F00","#007AC3","#85BC20","#232323","#E5202E"],"maxValue":9730,"maxValueNormalized":20}

Najczęściej czytane w temacie:

Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX

Zamów bezpłatny dostęp na 14 dni

Polskie regulacje prawne odnoszące się do budowy i funkcjonowania masztów telefonii mobilnej

Budowa masztów telefonii komórkowej w Polsce regulowana jest szeregiem aktów prawnych różnej rangi. Do najważniejszych z nich należy zaliczyć:

  1. ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.) - dalej p.o.ś.
  2. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów (Dz. U. Nr 192, poz. 1883) - dalej r.d.p.p.e.;
  3. ustawę z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.) - dalej u.o.o.ś.;
  4. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięć do sporządzania raportu oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.) - dalej r.r.p.o.ś.;
  5. ustawę z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675) - dalej u.w.r.u.s.;
  6. rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 22 czerwca 2010 zmieniające rozporządzenie o warunkach, jakim powinny odpowiadać telekomunikacyjne obiekty budowlane i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 115, poz. 773);
  7. ustawę z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej i gminach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167, poz. 1399, z późn. zm.) - dalej u.l.u.u.o.;
  8. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 listopada 2007 w sprawie zakresu i sposobu prowadzenia okresowych badań poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku (Dz. U. Nr 221, poz. 1645) - dalej r.z.s.p.o.

 

Budowa masztów telefonii komórkowej – wymogi środowiskowe

Proces budowy masztów telefonii komórkowych regulowany jest szeregiem różnych aktów prawnych. Szczegółowe omawianie tego procesu nie jest przedmiotem niniejszej analizy. Warto natomiast zwrócić uwagę na jego aspekty środowiskowe, a w szczególności na to, czy budowa/stawianie takich masztów wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji, a w konsekwencji sporządzania raportu o jej wpływie na środowisko. Analizując obowiązki przedsiębiorcy planującego zbudowanie, uruchomienie i użytkowanie masztu telefonii komórkowej, w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na obowiązek uzyskania przez tego przedsiębiorcę decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji („decyzja środowiskowa”), co wnika z art. 71 u.o.o.ś. Decyzja środowiskowa określa środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia. Uzyskanie decyzji środowiskowej jest wymagane dla planowanych:

  1. przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, oraz
  2. przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.


Wydanie decyzji środowiskowej następuje przed uzyskaniem decyzji o pozwoleniu na budowę (w tym budowę masztu telefonii komórkowej), decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego, decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych oraz decyzji o pozwoleniu na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części.

Organem właściwym do wydania decyzji środowiskowej dotyczącej budowy i eksploatacji stacji paliw, jest odpowiednio wójt, burmistrz lub prezydent miasta.
Zgodnie z r.r.p.o.ś., inwestycje w zakresie budowy masztów telefonii komórkowej kwalifikowane są jako przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 7 r.r.p.o.ś., sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w każdym przypadku wymagają: instalacje radiokomunikacyjne, radionawigacyjne i radiolokacyjne, z wyłączeniem radiolinii, emitujące pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do 300.000 MHz, w których równoważna moc promieniowana izotropowo wyznaczona dla pojedynczej anteny wynosi:

  • a) nie mniej niż 2.000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 100 m od środka elektrycznego, wzdłuż osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
  • b) nie mniej niż 5.000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 150 m od środka elektrycznego, wzdłuż osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
  • c) nie mniej niż 10.000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 200 m od środka elektrycznego, wzdłuż osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
  • d) nie mniej niż 20.000 W.