Skarżąca wystąpiła do starosty o wypłatę odszkodowania za grunt zajęty pod drogę gminną. Istotą sporu w sprawie była ocena, czy pismo skarżącej w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania stanowi nowy wniosek skarżącej o wypłatę odszkodowania, czy też jest ono uzupełnieniem wcześniej skutecznie zgłoszonego żądania odszkodowawczego.

WSA rozpatrując skargę stwierdził, iż przepis art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, póz. 872) stanowi, że z dniem 1 stycznia 1999 r. przechodzi na własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego nieruchomość zajęta pod drogę publiczną i jednocześnie wymaga ten przepis, by poprzedni właściciel tej nieruchomości w ustawowo określonym terminie złożył wniosek o odszkodowanie, to uznać należy, że z chwilą złożenia tego wniosku obowiązkiem organu administracji publicznej prowadzącego postępowanie jest dokładne i precyzyjne ustalenie jego przedmiotu, to jest ustalenie, jaką nieruchomość (jej część) zajętą pod drogę publiczną utracił właściciel, jaka jest jej powierzchnia i jakie należy się z tego tytułu odszkodowanie. WSA zwrócił nie zgodził się ze stanowiskiem organów administracji, że wskazanie we wniosku numerów działek determinuje ograniczenie przedmiot i zakres postępowania do tych tylko działek. Należy bowiem podkreślić, iż wniosek złożony przez właściciela, który utracił własność nieruchomości, jedynie inicjuje postępowanie w przedmiocie ustalenia i wypłaty odszkodowania. Wynik zaś tego postępowania uzależniony jest od przeprowadzonych w sprawie przez organ czynności i poczynionych ustaleń. Organ administracji publicznej w postępowaniu, w którym orzeka o należnym stronie odszkodowaniu za pozbawienie jej własności nieruchomości, nie możne poprzestać wyłącznie na literalnym odczytaniu złożonego przez stronę wniosku, tylko winien rzetelnie i skrupulatnie ustalić stan faktyczny sprawy.

Dbałość organu o prawidłowe określenie przedmiotu postępowania nie jest kwestią tylko literalnego odczytania wniosku strony. Przepis art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, póz. 872) posługuje się terminem "nieruchomości", a nie pojęciem "działki". Dla skuteczności wniosku o wypłatę odszkodowania nie jest niezbędne wskazywanie geodezyjnego oznaczenia wydzielonej i zajętej pod drogę działki lecz wystarczy ogólniejsze określenie nieruchomości (jej części), która została zajęta pod drogę. Wystarczające w tym zakresie jest np. wskazanie księgi wieczystej, w której nieruchomość ta jest zapisana lub podanie nazwy ulicy (drogi) wybudowanej na tej nieruchomości. Zdaniem Sądu taką właśnie informację zawierał pierwotny wniosek skarżącej. Jego treść powinna prowadzić do ustalenia całego pasa gruntu zajętego pod drogę.

Na podstawie: Wyrok WSA w Krakowie z 5 marca 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 1655/11, nieprawomocny