Budynek zamieszkały przez siostry zakonne winien posiadać książkę obiektu budowlanego. Obowiązek prowadzenia takiej książki uzależniony jest od rodzaju budynku, a nie statusu jego właściciela, zarządcy czy mieszkańców.
Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.), inwestycje sakralne i kościelne podlegają ogólnie obowiązującym przepisom o planowaniu przestrzennym i prawa budowlanego, a w odniesieniu do budynków zabytkowych również przepisom o ochronie dóbr kultury. Inwestycjami takimi są inwestycje Kościoła w Polsce i jego osób prawnych. Do tych ostatnich zaliczane są m.in. prowincje zakonów, opactwa, klasztory niezależne i domu zakonne. Tym samym budynek zamieszkały przez siostry zakonne podlega takim samym regulacjom prawnym, jak wszystkie budynki innych osób prawnych i fizycznych.
Zgodnie z art. 64 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, z późn. zm.), z obowiązku prowadzenia książki obiektu budowlanego, spośród właścicieli i zarządów budynków zwolnieni są wyłącznie właściciele i zarządcy budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz budownictwa zagrodowego i letniskowego. Skoro prawo budowlane nie przewiduje w tym zakresie innych zwolnień przedmiotowych lub podmiotowych, budynek zamieszkały przez siostry zakonne jako nie będący budynkiem jednorodzinnym musi książkę obiektu posiadać.









