Dopuszcza się sytuacje, w których w pewnych okolicznościach nakaz rozbiórki może zostać skierowany również do inwestora, który nie jest właścicielem nieruchomości, na której zrealizowano samowolnie obiekt budowlany.

Tak orzekł WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 9 marca 2016 r., sygn. akt II SA/Gd 509/15.

E i WG dopuścili się samowoli budowlanej w postaci realizacji budynku letniskowego nietrwale związanego z gruntem wraz z elementami betonowymi, na których postawiono obiekt oraz ustępu o drewnianej konstrukcji. W 2000 r. PINB nakazał ich rozbiórkę.

Decyzja została utrzymana przez organ drugiej instancji, a WSA wyrokiem z dnia 10 listopada 2010 r., sygn. akt II SA/Gd 719/10 oddalił skargę na decyzję ostateczną. W 2014 r. PINB wezwał zobowiązanego – WG - do wykonania zobowiązania. Inwestor nadal nie dokonywał rozbiórki, więc organ egzekucyjny wystawił tytuł wykonawczy. W 2015 r. organ egzekucyjny nałożył na WG grzywnę w wysokości 10.000 zł w celu przymuszenia do wykonania obowiązku w terminie do 30 września.

Inwestor wniósł zażalenie podkreślając, że nie jest osobą zobowiązaną do wykonania rozbiórki, gdyż nie jest właścicielem działki, która to stanowi własność jego dzieci. WINB utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Wyjaśnił, że postępowanie egzekucyjne prowadzone było na podstawie ostatecznej decyzji PINB z 2000 r.

Decyzja ta skierowana była do inwestorów, pomimo że właścicielami działki były małoletnie dzieci – JG i PG. W chwili orzekania, w związku ze śmiercią EG, jedynym żyjącym inwestorem tych obiektów pozostał WG. Obowiązek zlikwidowania stanu niezgodnego z prawem na swój koszt ciąży na inwestorze, właścicielu lub zarządcy obiektu budowlanego, dlatego postępowanie egzekucyjne prowadzone było w stosunku do WG.
 

Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>


WG skierował skargę do WSA w Gdańsku. Jego głównym zarzutem było skierowanie egzekucji i zastosowanego środka egzekucyjnego w postaci grzywny wobec osoby nieposiadającej tytułu prawnego do nieruchomości.

Zdaniem Sądu, skarga nie zasługiwała na uwzględnienie, bowiem zaskarżone postanowienie było zgodne z prawem. Wbrew zarzutom organy egzekucyjne obu instancji rozstrzygając sprawę dokonały prawidłowych ustaleń faktycznych.

Sąd wyjaśnił, że skierowanie czynności egzekucyjnych wobec skarżącego było w pełni uzasadnione, skoro obowiązek rozbiórki nałożony został ostatecznie na WG i EG, czyli inwestorów budowy, a wobec śmierci EG jedynym zobowiązanym do wykonania nakazu rozbiórki pozostał skarżący.

Sąd podkreślił, że nakaz rozbiórki w pierwszej kolejności, o ile jest to możliwe, powinien zostać skierowany do inwestora. Orzecznictwo sądowoadministracyjne dopuszcza również sytuacje, w których w pewnych okolicznościach nakaz rozbiórki może zostać skierowany również do inwestora, który nie jest właścicielem nieruchomości, na której zrealizowano samowolnie obiekt budowlany.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił skargę.

Sygnatura akt: II SA/Gd 509/15

Źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl, stan z dnia 27 kwietnia 2016 r.