Na wniosek spółki wójt gminy ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji, polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej.


Następnie starosta, działając na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że inwestor nie przedłożył wymaganej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz projektu budowlanego uwzględniającego jej ustalenia, a tym samym nie usunął wskazanych nieprawidłowości w projekcie budowlanym. Zdaniem starosty przedstawione przez spółkę postanowienie wójta o odstąpieniu od obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięcia nie jest dla niego aktem wiążącym. Na skutek wniesionego przez inwestora odwołania wojewoda utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Istota sprawy dotyczyła odpowiedzi na pytanie, czy prawidłowo organy architektoniczno-budowlane nałożyły na inwestora obowiązek przedłożenia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008 r. Nr 199, poz. 1227 ze zm.), w celu sprawdzenia zgodności projektu budowlanego z jej ustaleniami. Na tak postawione pytanie Sąd I instancji odpowiedział twierdząco i wyjaśnił, że obowiązkiem organu architektoniczno-budowlanego w oparciu o przepis art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane jest zbadanie zgodności decyzji o pozwoleniu na budowę z wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Tym samym, zdaniem sądu, w tej sprawie uzasadnione było podjęcie działań przez organ na podstawie art. 35 ust. 3 powyższej ustawy w celu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.


Z takim stanowiskiem nie zgodził się NSA. Sąd wskazał, iż przepis art. 35 ustawy Prawo budowlane dotyczy przede wszystkim sprawdzenia rozwiązań projektowych i określa zakres obowiązków organu zawartych w fazie wyjaśniającej prowadzonego postępowania administracyjnego o pozwolenie na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego. Dokonując kompleksowego sprawdzenia projektu budowlanego organ architektoniczno-budowlany w szczególności dokonuje oceny zgodności projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku z ustaleniami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego. Jeżeli w sprawie wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, to decyzja ostateczna w tym zakresie wiążę organ architektoniczno-budowlany. Negatywny wynik ustaleń organu co do tej zgodności nie pozwala na wydanie pozytywnej decyzji o pozwoleniu na budowę. Podobnie jest w odniesieniu do wymogów ochrony środowiska, a w szczególności ustaleń sprecyzowanych w ostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, o której mowa w ustawie o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

NSA zauważył, iż decyzja taka o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, przed wydaniem ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w tej sprawie, nie została wydana, gdyż wójt uznał, że przedmiotowa inwestycja nie wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. W sytuacji kiedy taka decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach nie została wydana, przepis art. 35 ust. 3 ustawy Prawo budowlane nie może służyć organowi architektoniczno-budowlanemu do zobowiązania inwestora do przedłożenia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia – podkreślił NSA.


Norma art. 35 ust. 3 ustawy Prawo budowlane nie może stanowić podstawy prawnej do zobowiązania inwestora do uzyskania takiej decyzji, nawet decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, w której właściwy organ stwierdzi brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko.


Na podstawie:
Wyrok NSA z 7 maja 2013 r., sygn. akt II OSK 2573/11, prawomocny