Czy urządzenia składające się na instalację chłodniczą należy zakwalifikować jako odrębne środki trwałe?

W nowo wybudowanym budynku zakładu została wbudowana instalacja chłodnicza (która powiększa wartość wybudowanego zakładu), na którą składają się poszczególne maszyny tj.: 4 sprężarki (cena jedn. 29.500 zł), 4 chłodnice (cena jedn. 9500 zł), 2 skraplacze (cena jedn. 8238 zł), 1 wytwornica lodu (cena 21.700 zł). Wymienione urządzenia znajdują się poza granicami ścian budynku, połączone są ze sobą rurociągami, nie mogą funkcjonować samodzielnie. Jeżeli mają stanowić odrębne środki trwałe proszę o podanie stawek amortyzacyjnych i KŚT.

Pytanie:
Czy urządzenia należy zakwalifikować jako odrębne środki trwałe?
Czy jako część składowa instalacji chłodniczej powiększają wartość wybudowanego budynku nowego zakładu?

Odpowiedź:
Z treści pytania można wnioskować, że urządzenia wymienione w jego treści nie powiększą wartości budynku.
Zgodnie z treścią rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) - dalej KŚT, na potrzeby klasyfikacji statystycznej przez środki trwałe rozumie się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki, z wyłączeniem aktywów posiadanych przez jednostkę w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych. W KŚT za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt - obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.

Do środków trwałych zalicza się w szczególności:
1) nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego;
2) maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy;
3) ulepszenia w obcych środkach trwałych;
4) inwentarz żywy.

Biorąc pod uwagę powyższe, w szczególności zasady ustalania zbiorczych środków trwałych, należy stwierdzić, iż instalacja chłodnicza tworząca jedną całość zasadniczo mogłaby być potraktowana jako zbiorczy środek trwały, jeżeli nie stanowi części składowej budynku. Przypomnieć bowiem trzeba, że do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku, np. wbudowane meble, a granice instalacji należących do wyposażenia budynku stanowią w zależności od rodzaju instalacji, np. mufy, studzienki rewizyjne, zawory zamykające dopływ wody, gazu, czynników grzewczych, itp.
Gdyby instalacja (jej część - rurociągi) była elementem budynku - za czym przemawiałyby względy techniczne (w szczególności trwałe połączenie) - wartość sieci musiałaby powiększyć wartość początkową budynku (KŚT 10 Budynki niemieszkalne). I zapewne tak jest, że te części instalacji, które są trwale związane z budynkiem zwiększają w analizowanym przypadku jego wartość początkową. Inaczej jest z urządzeniami znajdującymi się poza budynkiem.
Elementy niepowiązane trwale z budynkiem, znajdujące się poza jego granicami takie jak skraplacze, chłodnice czy wytwornice ludu należy sklasyfikować i amortyzować oddzielnie. Chłodnice, skraplacze, sprężarki i wytwornice lodu należeć będą do grupowania 485 KŚT (urządzenia i aparaty chłodnicze nieprzenośne) i amortyzowane są według stawki 10%. Dokonana klasyfikacja uwzględniła to, że owe urządzenia tworzą jedną całość (jedno urządzenie) znajdując się jednocześnie poza budynkiem (a dokładniej poza jego granicami wg. KŚT).
Jeżeli po przeprowadzonej analizie uwarunkowań technicznych podatnik uznał, że sama sieć rur odrębny środek trwały, wówczas musi być zaliczona do rodzaju 210 KŚT - Rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, przesyłowe lub odpowiednio do 211 - rozdzielcze. Taki środek trwały amortyzowany jest według stawki 4,5% (KŚT 210) lub 10% (jeżeli po badaniu podatnik uzna przewód iż właściwym jest zaliczenie do grupy 211 i jest to element sieci technologicznych wewnątrzzakładowej).

Uwaga!
Od dnia 1 stycznia 2017 r. obowiązuje nowe rozporządzenie z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych, jednak dla celów podatków dochodowych nowa KŚT będzie stosowana od dnia 1 stycznia 2018 r. Klasyfikacja zastosowana w udzielonej odpowiedzi pozostaje więc aktualna do końca roku 2017.