Pytanie
Gmina przychyliła się do wniosku samoistnego posiadacza gruntu, który wzniósł na działce stanowiącej własność gminy budynek letniskowy o wartości przekraczającej znacznie wartość zajętej na ten cel działki. Jednakże, w związku z brakiem planu miejscowego, w celu zabezpieczenia charakteru rekreacyjnego nieruchomości (brak możliwości zmiany sposobu użytkowania budynku na mieszkalny) Rada Miejska podjęła uchwałę o oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste na cel prowadzenia działalności turystycznej w oparciu o art. 231 § 1 oraz art. 234 k.c. ("Do oddania gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości."). W związku z powyższym dokonano wyceny, obliczono pierwszą opłatę za użytkowanie wieczyste i wywieszono wykaz nieruchomości przeznaczonych do oddania w użytkowanie wieczyste. Następnie podpisano protokół uzgodnień, który podpisały obie strony umowy. Notariusz stwierdził jednak, iż komentarze do artykułu 231 § 1 k.c. uniemożliwiają zawarcie takiej transakcji i możliwe jest jedynie przeniesienie prawa własności nieruchomości, nie zaś oddanie jej w użytkowanie wieczyste.
Jak należy interpretować art. 231 § 1 k.c. w kontekście art. 234 k.c.?