Pytanie:
Czy w świetle ustawy o rachunkowości, planowane koszty remontów są tytułem do tworzenia rezerwy / biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów?
Czy w tej sytuacji spełniony jest warunek, wynikający z definicji rezerwy i zobowiązania, że obowiązek wykonania świadczeń wynika z przeszłych zdarzeń, czyli z tzw. zdarzenia obligującego?
Czy mamy do czynienia ze świadczeniem wynikającym z przeszłych zdarzeń czy jedynie z samą intencją lub koniecznością poniesienia wydatku na remonty w przyszłości?
Proszę o rozważenie dwóch sytuacji:
1) z umów najmu nie wynika wprost obowiązek wynajmującego do wykonania remontów;
2) z umów najmu wynika, że wynajmujący zobowiązany jest do wykonania większych remontów np. co 10 lat.
Co w związku z podjętą decyzją w sprawie remontów, spółka powinna ująć w księgach rachunkowych za 2012 r.?

 

Odpowiedź:
Wprowadzenia do umów najmu zapisu o obowiązku wykonania raz na 10 lat większych remontów niestety nie można by uznać za zdarzenie obligujące, uzasadniające obciążenie wyniku finansowego roku 2012 kosztami przyszłych remontów, które być może zostaną przeprowadzone w latach następnych. Podjęta decyzja zarządu spółki, że w latach następnych zostaną przeprowadzane remonty budynków nie stanowi także podstawy do utworzenia rezerw lub biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów z tytułu remontów, obciążających wynik roku 2012.

Uzasadnienie:
Na koszty przyszłych remontów nie tworzy się rezerw, co wynika wprost z MSR nr 37 "Rezerwy, zobowiązania warunkowe i aktywa warunkowe". Także o rezerwach, czy biernych rozliczeniach tego rodzaju kosztów, które są de facto rezerwami, nie ma mowy w KSR nr 6, który stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Komitetu Standardów Rachunkowości z dnia 4 marca 2014 r. w sprawie przyjęcia znowelizowanego Krajowego Standardu Rachunkowości Nr 6 "Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe" (Dz. Urz. Min. Fin. poz. 12).
Wynika to m.in. z definicji rezerw oraz rozliczeń międzyokresowych kosztów biernych zawartych w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - dalej u.o.r.
Rezerwy - zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 21 u.o.r. – stanowią zobowiązania, których termin wymagalności lub kwota nie są pewne. Rezerwy tworzy się zgodnie z obowiązkiem prawnym lub zwyczajowo oczekiwanym obowiązkiem handlowym, to jest wtedy, gdy występuje na tyle duże prawdopodobieństwo, że zajdzie konieczność wywiązania się jednostki z ciążącego na niej obowiązku, a koszty lub straty wymagające poniesienia dla wywiązania się z tego obowiązku są na tyle znaczące, że ich nieuwzględnienie w wyniku finansowym tego okresu, w którym obowiązek powstał, spowodowałoby istotne zniekształcenie obrazu sytuacji majątkowej, finansowej i wyniku finansowego jednostki.
Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, o których mowa w art. 39 ust. 2 pkt 2 oraz ust. 2a u.o.r. – są to rezerwy związane bezpośrednio z działalnością operacyjną, a więc z wytwarzaniem, sprzedażą (handlem) i fazą posprzedażną, a także ogólnym zarządem. Ilekroć w wymienionym KSR 6 mowa jest o biernych rozliczeniach międzyokresowych kosztów, rozumie się przez to bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów będące rezerwami.
Do biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów będących rezerwami nie zalicza się jednak biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, o których mowa w art. 39 ust. 2 pkt 1 u.o.r. Są to w szczególności:
1) koszty wykonania jeszcze niezakończonych umów o usługi, w tym budowlane, o których mowa w KSR nr 3 "Niezakończone usługi budowlane",
2) zobowiązania wynikające z przyjętych przez jednostkę niefakturowanych dostaw i usług. Zalicza się je do zobowiązań z tytułu dostaw i usług, i to także wtedy, gdy ustalenie przez jednostkę dokładnej ilości i/lub ceny dostawy/usługi może wymagać szacunków.
Rezerwy na zobowiązania tworzy się, a biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów dokonuje się wówczas, gdy spełniają one warunki wymagane dla zobowiązań. Oznacza to, że zobowiązanie objęte rezerwą czy też biernym rozliczeniem międzyokresowym kosztów odzwierciedla wynikający z przeszłych zdarzeń obowiązek wykonania świadczeń o wiarygodnie określonej wartości, które spowodują wykorzystanie już posiadanych lub przyszłych aktywów jednostki. Nie można, zatem tworzyć rezerw na koszty, które dotyczą przyszłych okresów, np. przewidywane podwyżki płac w następnym roku obrotowym, czy koszty przewidywanych w latach następnych remontów.
Koszty remontu co do zasady odnosi się w ciężar kosztów działalności operacyjnej jednostki (na odpowiednie konto zespołu 4 i 5) roku w którym poniesione zostały te koszty, pod warunkiem, że remont odbywa się podczas eksploatacji środka trwałego i jest jej wynikiem.
Przeprowadzone remonty kapitalne, których wartość w ocenie jednostki jest istotna, można natomiast rozliczać w czasie za pomocą konta 641 Rozliczenia międzyokresowe czynne kosztów operacyjnych. Dotyczy to przede tych remontów, z których korzyści są odczuwalne również w następnych latach obrotowych, a uwzględnienie ich jednorazowo w kosztach mogłoby zniekształcić wynik finansowy danego okresu. Nie jest to jednak tworzenie rezerw na przyszłe koszty.
Jeżeli udziałowcy uważają, że dla przeprowadzenia niezbędnych z technicznego punktu widzenia przyszłych remontów należy pozostawić w spółce środki z zysku roku obrotowego lub zysków lat poprzednich i zabezpieczyć je przed ewentualną wypłatą w postaci dywidendy, mogą podjąć uchwałę o przekazaniu tych środków na wyodrębniony kapitał rezerwowy przeznaczony na finansowanie przyszłych remontów.
W związku z podjętą decyzją (planem) w sprawie przeprowadzenia remontów w latach następnych, spółka w księgach rachunkowych 2012 r. prawdopodobnie nie będzie dokonywać żadnych zapisów, chyba, że będą gromadzone (nabywane) materiały budowlane, co jednak wydaje się mało prawdopodobne w obecnych realiach rynkowych lub spółka rozpocznie remont niektórych obiektów już w roku bieżącym.