Czy kanalizację deszczową wraz z separatorem należy zakwalifikować jako jeden środek trwały?

Wody opadowe z połaci dachowych budynków oraz dróg wewnętrznych, utwardzonych placów manewrowych oraz parkingów, doprowadzane są do separatora koalescencyjnego substancji ropopochodnych w celu oczyszczenia ścieków. Separator jest zbiornikiem w formie walca wykonany z betony zbrojonego, wyposażony we wkład koalescencyjny, automatyczny zawór odcinający odpływ nominalny zintegrowany z osadnikiem i komorą pomp.

Jest urządzeniem przepływowym, w których następuje wydzielenie zarówno lżejszych od wody substancji ropopochodnych, jak i cięższej od wody zawiesiny. Na wlocie wyposażonym w deflektor znajduje się komora wlotowa, która umożliwia uspokojenie przepływu i skierowanie ścieków pod wkład wielostrumieniowy umieszczony w dolnej części komory koalescencyjnej. We wkładzie wielostrumieniowym o przepływie współprądowym - którym przepływ ścieków dzielony jest na wiele mniejszych, następuje koalescencja cząstek substancji ropopochodnych i ich wypływanie w postaci kropli na powierzchnię oraz sedymentacja części zawiesiny i jej opadanie do przestrzeni podfiltrowej (pod wkładem). Następnie oczyszczone ścieki wpływają poprzez zasyfonowy odpływ wyposażony w automatycznie zamknięcie i kierowane są rurociągami do odbiornika jakim jest zbiornik chłonno–odparowujący.

Pytanie:
Czy kanalizację deszczową wraz z separatorem należy zakwalifikować jako jeden środek trwały?
Czy tez należy wydzielić samodzielne środki trwałe tj.: kanalizacja deszczowa jako sieć rurociągów – KŚT 211, oraz separator koalescencyjny – KŚT 658?

Odpowiedź:
Moim zdaniem zasadnym jest oddzielne klasyfikowania instalacji i separatora.
Uzasadnienie:
Zgodnie z treścią rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) - dalej KŚT, na potrzeby klasyfikacji statystycznej przez środki trwałe rozumie się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki, z wyłączeniem aktywów posiadanych przez jednostkę w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych. W KŚT za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt - obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp. Biorąc pod uwagę powyższe, w szczególności zasady ustalania zbiorczych środków trwałych, należy stwierdzić iż chociaż kanalizacja i separator stanowią funkcjonalną całość to jednak zasadnym jest oddzielne klasyfikowanie na potrzeby KŚT.
Kanalizacja winna być zaliczona do rodzaju 211 KŚT. Klasyfikacja taka obejmuje rurociągi sieci rozdzielczej gazu naziemne i podziemne. Separator należy zaklasyfikować do grupy 6 Rodzaj 658 KŚT i amortyzować oddzielnie.
Z uwagi na potencjalne inne poglądy klasyfikacyjne rekomendujemy zwrócić się do GUS o potwierdzenie powyższej wykładni.

Uwaga!
Od dnia 1 stycznia 2017 r. obowiązuje rozporządzenie z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych, jednak dla celów podatkowych nowa KŚT będzie stosowana od 1 stycznia 2018 r. Klasyfikacja zastosowana w udzielonej odpowiedzi pozostaje więc aktualna do końca roku 2017.