Sprzedawca środków niebezpiecznych nie może odmówić przyjęcia opakowania po środku niebezpiecznym, nawet jeśli to opakowanie jest zanieczyszczone środkiem niebezpiecznym.
Uzasadnienie
Przedsiębiorca, który wprowadza do obrotu środki niebezpieczne w opakowaniach, obowiązany jest, zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638, z późn. zm.) - dalej u.o.o.o. do ustalenia kaucji na opakowania tych środków. Przepis art. 3 ust. 3 pkt 3a u.o.o.o. zawiera definicję środków niebezpiecznych.
Sprzedawca tego typu produktów ma obowiązek, zgodnie z art. 16 u.o.o.o. pobrać kaucję na opakowania tych środków w wysokości ustalonej przez ich producenta, importera lub dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia. Sprzedawca jest obowiązany przyjmować od użytkowników opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po środkach niebezpiecznych w celu ich przekazania producentowi, importerowi lub dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia. Przyjmując opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po tych środkach, sprzedawca jest obowiązany zwrócić pobraną kaucję. Natomiast użytkownik środków niebezpiecznych, zgodnie z art. 17 u.o.o.o. jest obowiązany zwrócić sprzedawcy opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po tych środkach. Akt u.o.o.o. nie wskazuje jednak, że zwracane opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po środkach niebezpiecznych powinny być umyte, czyli pozbawione zanieczyszczeń środkami niebezpiecznymi. Sprzedawca środków niebezpiecznych powinien więc przyjąć każde zwracane opakowanie lub odpad opakowaniowy po środkach niebezpiecznych bez względu na stopień jego zanieczyszczenia pozostałościami tych środków.