Zgodnie z projektem ustawy o systemie bilansowania i rozliczania wielkości emisji dwutlenku siarki (SO2) i tlenków azotu (NOX) dla dużych źródeł spalania określa ona zasady funkcjonowania systemu bilansowania i rozliczania wielkości emisji dwutlenku siarki (SO2) i tlenków azotu (NOx) dla dużych źródeł spalania.
W świetle ww. ustawy przez duże źródło spalania rozumie się:
kocioł energetyczny, kocioł ciepłowniczy lub turbinę gazową, o nominalnej mocy cieplnej, rozumianej jako ilość energii wprowadzanej w paliwie w jednostce czasu przy nominalnym obciążeniu, nie mniejszej niż 50 MW,
przewód kominowy, do którego podłączone są kotły energetyczne, kotły ciepłownicze lub turbiny gazowe, o łącznej nominalnej mocy cieplnej, rozumianej jako ilość energii wprowadzanej w paliwie w jednostce czasu przy nominalnym obciążeniu, nie mniejszej niż 50 MW, w przypadku gdy dla tych urządzeń pierwsze pozwolenie na budowę wydano po dniu 30 czerwca 1987 r.
Moim zdaniem, w przypadku emitora A nie ma wątpliwości, że źródło nie podlega pod ustawę ze względu na nominalną moc cieplną < 50 MW.
Uważam, że również nie podlegają pod ustawę źródła podłączone do emitora B. Tu pomimo sumy nominalnej mocy cieplnej większej niż 50 MW, moim zdaniem, nie jest spełniony warunek uzyskania "pierwszego pozwolenia na budowę". Starsze kotły są z 1995 r., a ustawa wskazuje jako granicę 1987 r.
Jeżeli jednak właściwy organ do nadzorowania ustawy uznałby, że emitor B pomimo wszystko podlega pod ustawę to, moim zdaniem, odpowiednie "przepięcie" kotłów rozwiązałoby ten problem.
Ustawa powinna być zgodna z dyrektywą 2010/75/UE, tj. jej częścią "Przepisy szczególne dotyczące obiektów energetycznego spalania", szczególnie w przypadku, gdy konsekwencją niezgodności byłyby dodatkowe obowiązki nałożone przez ustawę na prowadzącego instalacje, np. zakup sytemu do ciągłych pomiarów emisji.

Marek Gall