Sprawa dotyczyła inwestorów, którzy domagali się od organu uchylenia lub zmiany ostatecznej decyzji powiatowego inspektora nadzoru budowlanego.

Decyzją tą, która została wydana na podstawie art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. – Prawo budowlane ( t.j. Dz.U. nr 98 z 2000r., poz. 1071 ze zm. )
Organ nadzoru budowlanego nałożył na inwestora nakaz rozbiórki części konstrukcji dachu nad jego budynkiem mieszkalnym. Organ ustalił bowiem, iż roboty budowlane związane z rozbudową budynku mieszkalnego zostały dokonane przed uzyskaniem pozwolenia na tę rozbudowę. Organ nadzoru podjął czynności mające doprowadzić do ewentualnej legalizacji robót budowlanych, jednak inwestor nie wykonał w zakreślonym terminie nałożonych obowiązków (nie przedłożył wymaganych dokumentów), a wręcz złożył oświadczenie, że rezygnuje z legalizacji i dokona rozbiórki konstrukcji dachu. Ponieważ nie doszło do rozbiórki samowolnie wykonanej rozbudowy budynku mieszkalnego, jak również nie dostarczono dokumentacji niezbędnej do legalizacji samowoli, organ wydał wskazaną wyżej decyzję nakazującą wykonanie rozbiórki określonych elementów. Decyzja ta stała się ostateczna.

Inwestor złożył wniosek o uchylenie decyzji rozbiórkowej w trybie art. 155 k.p.a. Jednak bezpośrednia sąsiadka inwestora, która była stroną postępowania zakończonego decyzją rozbiórkową, nie wyraziła zgody na uchylenie tej decyzji we wnioskowanym trybie. Brak zgody strony, spowodował, że organ I instancji orzekł o odmowie uchylenia lub zmiany decyzji.

WSA rozpatrując sprawę przypomniał, iż z treści art. 155 k.p.a. wynika, że decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony.

Zatem brak zgody strony uniemożliwia dokonanie przez organ uchylenia bądź zmiany decyzji ostatecznej, bez względu na spełnienie pozostałych przesłanek. Ponado nawet przy zgodzie wszystkich stron tryb nadzwyczajny z art. 155 k.p.a. nie daje możliwości uchylenia decyzji, która została wydana na podstawie normy prawnej w sposób bezwzględny określający zachowanie się organu w zaistniałym stanie faktyczno-prawnym.
WSA podkreślił, iż w trybie art. 155 k.p.a. nie można weryfikować decyzji, które usuwają stany niezgodności z prawem, w tym decyzji nakazujących rozbiórkę. Wzruszenie decyzji rozbiórkowych w trybie nadzwyczajnym, znosiłoby sankcję wobec sprawców samowoli budowlanej i niewątpliwie byłoby sprzeczne z wolą ustawodawcy. Możliwość zastosowania wskazanego trybu zachodzi wyłącznie w sprawach, w których ustawodawca przyznał organom pewną swobodę działania, a nie gdy ustawodawca w sposób sztywny i bezwarunkowy narzuca organom określone rozwiązania, jak w przypadku decyzji rozbiórkowych – uznał WSA.



Na podstawie:
Wyrok WSA w Łodzi z 30 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Łd 203/13, nieprawomocny