Pytanie:
Czy powierzchnię użytkową balkonu należy uznać za powierzchnię mieszkalną użytkową? Czy w oparciu o powierzchnię użytkową balkonu należy wyliczać bilans zapotrzebowania miejsc postojowych dla mieszkań?
Odpowiedź:
Powierzchnia balkonu nie stanowi części powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, a tym samym - nie może być uwzględniana przy bilansowaniu zapotrzebowania na miejsca postojowe.
Uzasadnienie:
Przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane - dalej pr. bud., nie zawierają definicji "powierzchni zabudowy". Niemniej jednak § 11 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego - r.z.f.p.b. stanowi, że opis techniczny projektu architektoniczno-budowlanego powinien określać, w stosunku do budynku mieszkalnego jednorodzinnego i lokali mieszkalnych, między innymi, zestawienie powierzchni użytkowych obliczanych według Polskiej Normy, o której mowa w § 8 ust. 2 pkt 9 r.z.f.p.b. (PN-ISO 9836:1997, dotyczącej określania i obliczania wskaźników powierzchniowych i kubaturowych), z uwzględnieniem następujących zasad: przez lokal mieszkalny należy rozumieć wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku pomieszczenie lub zespół pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych (lit. a), powierzchnię pomieszczeń lub ich części o wysokości w świetle równej lub większej od 2,20 m należy zaliczać do obliczeń w 100%, o wysokości równej lub większej od 1,40 m, lecz mniejszej od 2,20 m - w 50%, natomiast o wysokości mniejszej od 1,40 m pomija się całkowicie (lit. b). Ustawodawca zdefiniował natomiast pojęcie powierzchni użytkowej budynku w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - dalej u.p.o.l.
Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 5 u.p.o.l. powierzchnia użytkowa budynku lub jego części – to powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe. Z kolei definicję powierzchni użytkowej lokalu można wreszcie znaleźć w art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego.
W myśl powyższego przepisu, powierzchnię użytkową lokalu należy rozumieć jako powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących potrzebom mieszkalnym i gospodarczym, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału. Z powyższego wynika zatem, że powierzchnia balkonu nie stanowi części powierzchni użytkowej.
Balkon nie stanowi części użytkowej lokalu mieszkalnego
Powierzchnia balkonu nie stanowi części powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, a tym samym - nie może być uwzględniana przy bilansowaniu zapotrzebowania na miejsca postojowe.
