Audyt termomodernizacyjny i świadectwo charakterystyki energetycznej to dwa dokumenty różniące się od siebie przeznaczeniem i poziomem szczegółowości. 

Niezbędne elementy audytu 

Audyt jest opracowaniem określającym zakres oraz parametry techniczne i ekonomiczne przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, ze wskazaniem rozwiązania optymalnego, zwłaszcza z punktu widzenia kosztów realizacji takiego przedsięwzięcia oraz oszczędności energii.

Czytaj też: Mieszkanie w zabytkowym budynku nie wymaga świadectwa energetycznego, ale jest haczyk

Za brak świadectwa energetycznego przy wynajmie grozi kara, ale to będzie martwy przepis>>

Kapliczka w bloku pozwoli zaoszczędzić na świadectwie energetycznym>>

Definicję audytu zawiera art. 2 pkt 8 ustawy z 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków (Dz.U. z 2022 r., poz. 438). Zgodnie z tym przepisem jest to opracowanie określające zakres oraz parametry techniczne i ekonomiczne przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, ze wskazaniem rozwiązania optymalnego, w szczególności z punktu widzenia kosztów realizacji tego przedsięwzięcia oraz oszczędności energii, stanowiące jednocześnie założenia do projektu budowlanego.

Audyt energetyczny powinien zawierać takie informacje jak:

  1. dane identyfikacyjne: budynku, lokalnego źródła ciepła lub lokalnej sieci ciepłowniczej oraz  dane inwestora. W wypadku osoby fizycznej należy podać: imię i nazwisko, adres do korespondencji i numer PESEL, a w przypadku cudzoziemca nazwę i numer dokumentu tożsamości;
  2. ocenę stanu technicznego budynku, lokalnego źródła ciepła lub lokalnej sieci ciepłowniczej;
  3. opis możliwych wariantów realizacji przedsięwzięcia termomodernizacyjnego;
  4. wskazanie optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego.

Szczegółową zawartość audytu energetycznego budynku reguluje rozporządzenie ministra infrastruktury z 17 marca 2009 r. w sprawie szczegółowego zakresu i form audytu energetycznego oraz części audytu remontowego, wzorów kart audytów, a także algorytmu oceny opłacalności przedsięwzięcia termomodernizacyjnego (Dz.U. z 2009 r., nr 43, poz. 346).

Czytaj więcej: Audyt termomodernizacyjny a świadectwo charakterystyki energetycznej - analiza porównawcza >>

 


Audyt powinien składać się z następujących części:

  1. strony tytułowej, sporządzonej zgodnie ze wzorem podanym w tabeli 1 części 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia;
  2. karty audytu energetycznego budynku, obejmującej dane ogólne budynku, jego parametry energetyczne oraz zestawienie wyników audytu, sporządzonej zgodnie ze wzorem określonym w tabeli 2 części 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia;
  3. wykazu dokumentów i danych źródłowych, z których korzystał audytor, oraz wyszczególnienia wytycznych i uwag inwestora, stanowiących ograniczenia zakresu możliwych ulepszeń, w tym w szczególności określenia wielkości środków własnych inwestora przeznaczonych na pokrycie kosztów przedsięwzięcia termomodernizacyjnego oraz kwoty kredytu możliwego do zaciągnięcia przez inwestora;
  4. inwentaryzacji techniczno-budowlanej budynku,
  5. oceny stanu technicznego budynku w zakresie istotnym dla wskazania właściwych ulepszeń i przedsięwzięć termomodernizacyjnych;
  6. zestawienia wskazanych rodzajów ulepszeń oraz przedsięwzięć wykonanych zgodnie z algorytmem oceny opłacalności i poddanych optymalizacji;
  7. dokumentacji wykonania kolejnych kroków optymalizacyjnych algorytmu oceny opłacalności przedsięwzięcia termomodernizacyjnego i wyboru optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, wraz z kosztorysami sporządzonymi według metody kalkulacji uproszczonej określonej w przepisach odrębnych;
  8. opisu technicznego, niezbędnych szkiców i przedmiaru robót optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego przewidzianego do realizacji.

Do obowiązkowego wykonania audytu zobowiązane są jedynie duże przedsiębiorstwa. W ich przypadku audyt musi być wykonywany co 4 lata. W przypadku właścicieli budynków mieszkalnych oraz małych i średnich przedsiębiorstw audyt nie jest obligatoryjny.

Czytaj też: Świadectwa charakterystyki energetycznej a obowiązki inwestorów przy oddawaniu obiektów do użytkowania oraz przepisy przejściowe nowelizacji >>

 


Kiedy niezbędne jest świadectwo 

Z kolei charakterystykę energetyczną, zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy z 29 sierpnia 2014 r. o charakterystyce energetycznej budynków (Dz.U. z 2021 r., poz. 497 ze zm.) stanowi zbiór danych i wskaźników energetycznych budynku lub części budynku, określających całkowite zapotrzebowanie na energię niezbędną do ich użytkowania zgodnie z przeznaczeniem.

Świadectwo charakterystyki energetycznej, czyli inaczej certyfikat energetyczny, to najprościej mówiąc, określenie standardu energetycznego budynku. Oprócz parametrów technicznych i użytkowych, pod uwagę brane są także wskaźniki energii pierwotnej (EP) oraz energii końcowej (EK). Dokument posługuje się wskaźnikami zużycia energii, dzięki czemu stanowi informację o potrzebach związanych z eksploatacją w skali roku. W przeciwieństwie do audytu, jego sporządzenie w określonych w ustawie przypadkach, będzie obowiązkowe.

Czytaj też: Uprawnienia do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej i protokołów kontroli systemów ogrzewania >>

Od 28 kwietnia 2023 r. dokument ten należy bowiem dołączyć do zawiadamiania o zakończeniu budowy lub wniosku o udzielenie pozwolenia na użytkowanie. Ponadto najnowsze przyjęte zmiany w ustawie o charakterystyce energetycznej budynków powodują, że dokument ten będzie wymagane również od właścicieli mieszkań i budynków, którzy planują sprzedaż lub wynajem nieruchomości.

Świadectwo charakterystyki energetycznej zawiera:

  1. dane budynku lub jego części,
  2. charakterystykę energetyczną budynku lub jego części,
  3. zalecenia określające zakres i rodzaj robót budowlano-instalacyjnych, które poprawią charakterystykę energetyczną budynku lub jego części,
  4. oświadczenie osoby sporządzającej świadectwo, że dokument ten został wpisany do Centralnego Rejestru Charakterystyki Energetycznej Budynków.

Warto pamiętać, że obowiązek posiadania świadectwa nie będzie dotyczył obiektów:

  • zabytkowych, objętych ochroną konserwatora zabytków,
  • użytkowanych jako miejsce kultu i do działalności religijnej,
  • przemysłowych oraz gospodarczych niewyposażonych  w instalacje zużywające energię, z wyłączeniem instalacji oświetlenia wbudowanego,
  • mieszkalnego, przeznaczonego do użytkowania nie dłużej niż 4 miesiące w roku,
  • wolnostojących o powierzchni użytkowej poniżej 50 m2,
  • gospodarstw rolnych o wskaźniku EP określającym roczne obliczeniowe zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną nie wyższym niż 50 kWh/m2/rok.

Świadectwo charakterystyki energetycznej jest ważne przez 10 lat od dnia jego sporządzenia. Czas ten ulega skróceniu, jeżeli wskutek prac budowlano-instalacyjnych ulegnie zmianie charakterystyka energetyczna budynku lub jego części (np. w związku z wymianą okien, źródła ciepła, czy docieplenia budynku). Powstaje wówczas obowiązek wykonania nowego świadectwa.