Skarga wniesiona w dniu 2 czerwca 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec(Sprawa C-247/06)
(2006/C 190/19)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 12 sierpnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: U. Wölker i F. Simonetti, działający w charakterze pełnomocników)
Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, iż zezwalając na budowę i funkcjonowanie elektrowni opalanej gazem drzewnym na terenie należącym do Nivelsteiner Sandwerke und Sandsteinbrüche GmbH w Herzogenrath, nie dokonawszy uprzednio oceny skutków tego przedsięwzięcia na środowisko naturalne, Republika Federalna Niemiec naruszyła art. 4 ust. 1 w związku z pkt 9 załącznika I do dyrektywy Rady 85/337/EWG(1) z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne;
– obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiotem skargi jest zezwolenie na budowę i funkcjonowanie gazogeneratora służącego do pozyskania energii cieplnej i elektrycznej wykorzystywanej do obsługi piaskarni. Zgodnie z wnioskiem o udzielenie zezwolenia, do napędu elektrowni miały być wykorzystywane wyłącznie odpady drewniane niestanowiące niebezpiecznych odpadów. Niemniej jednak po sporządzeniu, stosownie do wymogów dyrektywy 92/43/EWG, sprawozdania w sprawie wpływu przedsięwzięcia na środowisko naturalne wniosek o udzielenie zezwolenia został zmieniony poprzez rozszerzenie go o wykorzystanie odpadów drewnianych zaklasyfikowanych jako odpady niebezpieczne. Zezwolenie na budowę i funkcjonowanie elektrociepłowni zostało wydane w dniu 7 listopada 2002 r. na podstawie zmienionego wniosku, bez przeprowadzenia jakiejkolwiek oceny wpływu przedsięwzięcia na środowisko naturalne. Tym sposobem możliwy wpływ na środowisko naturalne nie został w niniejszym przypadku dostatecznie zbadany. Komisja nie uzyskała żadnych informacji w przedmiocie analizy skutków spalania niebezpiecznych odpadów. Po wprowadzenia zmian do wniosku strona pozwana winna była przeprowadzić konsultację z udziałem społeczeństwa, czego jednak nie uczyniła.
W opinii Komisji Republika Federalna Niemiec naruszyła tym samym art. 4 ust. 1 w związku z pkt 9 załącznika I do dyrektywy 85/37/EWG.
Nie może znaleźć poparcia argument pozwanej, jakoby w świetle obowiązującego brzmienia dyrektywy 85/377 w niniejszym przypadku nie ma obowiązku przeprowadzenia oceny wpływu przedsięwzięcia na środowisko naturalne, nawet w sytuacji spalania niebezpiecznych odpadów, z uwagi na fakt, iż głównym celem funkcjonowania elektrowni nie jest unieszkodliwianie lecz odzysk odpadów. Nawet jeśli dyrektywa w obowiązującym brzmieniu posługuje się wyłącznie pojęciem "unieszkodliwiania", wyłączenie spod systematycznej kontroli przedsięwzięć o oczywistym wpływie na środowisko naturalne pozostałoby w sprzeczności z jej istotnym celem. Odzysk odpadów jest niekoniecznie mniej szkodliwy dla środowiska niż ich unieszkodliwianie, co jak wskazuje przykład niniejszego przypadku, zależy od konkretnego sposobu obróbki. Zdaniem Komisji pojęcie "unieszkodliwiania" w pkt 9 załącznika I do dyrektywy 85/377 odnosi się zarówno do odzysku jaki i unieszkodliwiania odpadów. Odmienna wykładnia, przedstawiona przez pozwaną prowadziłaby do zdecydowanego kroku wstecz w stosunku do aktualnej sytuacji prawnej, ponieważ instalacje przeznaczone do odzysku odpadów znalazłyby się całkowicie poza zakresem przedmiotowym dyrektywy 85/377.
______
(1) Dz.U. 1985 L 175, str. 40
