Przedmiotem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego było postanowienie Komisarza Wyborczego, dotyczące wygaśnięcia mandatu radnego. Powodem wygaśnięcia był brak posiadania przez członka Rady Miejskiej biernego prawa wyborczego w dniu wyborów, w związku ze skazaniem go prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego. Zdaniem radnego doszło jednak do pominięcia wykładni celowościowej i funkcjonalnej art. 11 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz.U.2011.21.112).

Naczelny Sąd Administracyjny w swoim wyroku uznał, że sankcja polegająca na wygaszeniu mandatu radnego pochodzącego z wyboru musi być zastosowana w sytuacji zaistnienia przesłanek z art. 383 § 1 pkt 2 Kodeksu wyborczego. Zaznaczył również, że art. 11 § 2 pkt 1 Kodeksu wyborczego dotyczący osób nie posiadających prawa wybieralności ma charakter normy prawnej bezwzględnie obowiązującej, przez co obliguje on organ prowadzący postępowanie w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia biernego prawa wyborczego do zastosowania tego przepisu. Przepisem o charakterze bezwzględnym jest, także wspomniany art. 383 § 1 pkt 2 KW. W związku z powyższym należy uznać, że przepisy te są jasne i nie wymagają interpretacji przy pomocy wykładni systemowej i celowościowej.

Okoliczności faktyczne, oraz prawne w powyższej sprawie pozwalają w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości uznać, że radny został skazany za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego, a więc zaistniały przesłanki nakazujące wygaszenie jego mandatu. Bez znaczenia jest też argument radnego, iż kara pozbawienia wolności została warunkowo zawieszona. W pojęciu skazania na karę pozbawienia wolności mieści się bowiem zarówno orzeczenie bezwzględnego wykonania kary, jak i orzeczenie warunkowego zawieszenia jej wykonania.

W konsekwencji Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że organ słusznie stwierdził wygaśnięcie mandatu skarżącego z powodu utraty przez niego prawa wybieralności na podstawie art. 383 § 1 pkt 2 i art. 11 § 2 pkt 1 Kodeksu wyborczego.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 października 2015 roku (II OSK 2276/15)