Wnioskodawczyni zwróciła się do ośrodka pomocy społecznej o przyznanie jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną córką.
Burmistrz odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia. Organu I instancji stanął na stanowisku, że skoro wnioskodawczyni jest ubezpieczona w KRUS, to jest domniemanie prawne, że pracuje w gospodarstwie rolnym i tego też powodu nie może być jej przyznane żądane świadczenie pielęgnacyjne. SKO utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.
W ocenie WSA z samego faktu, że skarżąca jest właścicielem gospodarstwa rolnego podlegającym obowiązkowemu ubezpieczeniu rolników w KRUS, nie można wyprowadzić negatywnej przesłanki do przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli tylko spełnione zostaną pozostałe przesłanki określone w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006r. Nr 139, poz. 992 ze zm.).
Ustawodawca w definicji pojęcia "zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej" pominął prowadzenie gospodarstwa rolnego i pracę w tym gospodarstwie, za wyjątkiem jej wykonywania w przypadkach ściśle określonych w art. 3 ust. 22 ustawy. Tym samym rolnik prowadzący gospodarstwo rolne, starający się o świadczenie pielęgnacyjne na zasadzie art. 17 ust.1 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie musi dla wyczerpania przesłanek z tego przepisu, ani rezygnować z pracy w gospodarstwie rolnym, ani wykazywać, że nie jest w stanie pracy w tym gospodarstwie podjąć, pod warunkiem sprawowania rzeczywistej opieki nad osobą niepełnosprawną.
WSA zwrócił uwagę, że przepis art. 17 ust. 5 ustawy zawiera zamknięty katalog negatywnych przesłanek przyznania świadczenia pielęgnacyjnego i nie może być interpretowany rozszerzająco (na niekorzyść uprawnionego) w drodze wykładni systemowej.
Na podstawie: Wyrok WSA w Białymstoku z 16 lutego 2012 r., sygn. akt II SA/Bk 923/11