Sprawa dotyczyła sporu między prezydentem miasta stołecznego Warszawy a naczelnikiem urzędu skarbowego, w którym żaden z wyżej wskazanych organów nie uważał się za właściwy do prowadzenia egzekucji administracyjnej należności za pobyt w izbie wytrzeźwień.


NSA uznał, iż w rozpoznawanej sprawie nie ma wątpliwości co do tego, że organem uprawnionym do określenia i pobierania należności pieniężnych z tytułu pobytu w izbie wytrzeźwień jest prezydent – co zresztą nie jest kwestionowane przez żadną ze stron sporu o właściwość, a to oznacza, że jest on organem właściwym rzeczowo w zakresie przedmiotowych należności pieniężnych.


NSA podkreślił, iż łączna wykładnia art. 19 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U z 2012 r., poz. 1015 ze zm.) oraz w § 6 ustępów 3 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 137, poz. 1541) prowadzi do konkluzji, że prezydent, będący jednocześnie - z woli ustawodawcy - organem egzekucyjnym nie może zwolnić się od pełnienia funkcji takiego organu ani odmówić wypełniania nałożonych na niego ustawowych obowiązków. Oznacza to, że o tym, czy podmiot ten jest lub nie jest w danej sprawie organem egzekucyjnym, stanowią przepisy regulujące postępowanie egzekucyjne. Ewentualna nieskuteczność lub "techniczne trudności" prowadzonej przez prezydenta na podstawie innego tytułu wykonawczego z udziałem tego samego zobowiązanego egzekucji czy też wiedza prezydenta jako wierzyciela, przed skierowaniem wystawionego tytułu wykonawczego do egzekucji, o braku możliwości zastosowania wobec zobowiązanego przysługujących prezydentowi egzekucji, a tym bardziej prognozowana ich nieskuteczność, nie ma wpływu na obowiązek prowadzenia przez Prezydenta egzekucji. Przepis art. 26 § 4 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji ("Jeżeli wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym, przystępuje z urzędu do egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego przez siebie wystawionego") ma charakter obligatoryjny, a nie fakultatywny – podkreślił NSA.


Na podstawie:
Postanowienie NSA z 22 marca 2013 r., sygn. akt II FW 10/12