Spór w sprawie dotyczył kwestii, czy zwolnienie od opłaty uzdrowiskowej znajduje zastosowanie wobec osób przebywających w szpitalu - mającym status szpitala uzdrowiskowego.
WSA przypomniał, iż zgodnie z art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U.2014, poz. 849 ze zm.), opłaty uzdrowiskowej nie pobiera się od osób przebywających w szpitalach.
W ocenie sądu posłużenie się zwrotem "szpital", czy to w ustawie o działalności leczniczej, czy też w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, nie stwarza żadnych podstaw, aby różnicować szpitale ze względu na rodzaj świadczonych usług, czy też miejsce ich świadczenia.
W związku z tym, że ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie odsyła, w zakresie definiowania określenia "szpital", do przepisów innych ustaw, w celu ustalenia znaczenia tego pojęcia należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z tą wykładnią "szpital" to zakład lecznictwa zamkniętego służący badaniu i leczeniu chorych wymagających stałej opieki lekarskiej i pielęgniarskiej, odpowiednich zabiegów leczniczych i diagnostycznych.
Zdaniem sądu, skoro w art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawodawca nie dokonał zróżnicowania typów szpitali, oznacza to, że zwolnienie z opłaty miejscowej ma również zastosowanie do pacjentów szpitali uzdrowiskowych.
Szpital uzdrowiskowy jest bowiem jednym z rodzajów istniejących szpitali – wyjaśnił sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Szczecinie z 25 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 351/15, nieprawomocny