Samorządowy związek wodociągów i kanalizacji określił wysokość diet przysługujących członkom zgromadzenia samorządowego.


Wojewoda zaskarżył uchwałę. Wskazując na treść przepisu art. 25 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym zwrócił uwagę, że wolą ustawodawcy jest przyznanie radnym gminy uprawnienia do pobierania diet i zwrotu kosztów podróży na zasadach ustalonych przez radę gminy. Natomiast z brzmienia art. 69 ust. 3  ustawy o samorządzie gminnym  wynika, że do zgromadzenia związku międzygminnego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rad gmin. Zgromadzenie związku jest organem stanowiącym i kontrolnym w zakresie przekazanych mu przez gminy zadań, zatem powinny znaleźć wobec niego zastosowanie wszystkie przepisy ustawy dotyczące rady gminy, które nie kolidują ze szczególnymi rozwiązaniami przyjętymi w art. 64-73a  ustawy o samorządzie gminnym . W ocenie wojewody do składu zgromadzenia nie wchodzą radni, ale członkowie zgromadzenia. Członkowie związku nie są więc radnymi w rozumieniu ustawy o samorządzie gminnym, potwierdza to sama ustawa posługując się pojęciem "członek zgromadzenia", a nie "radny zgromadzenia". Zatem art. 25 ust. 4  ustawy o samorządzie gminnym  nie stanowi podstawy prawnej dla podjęcia kwestionowanej uchwały w sprawie diet przysługujących członkom związku międzygminnego. Dopuszczalne jest natomiast przyznanie im zwrotu kosztów podróży.


NSA rozpoznając sprawę podkreślił, iż przepis art. 69 ust. 3  ustawy o samorządzie gminnym regulując instytucję zgromadzenia związku międzygminnego odsyła do odpowiedniego stosowania przepisów dotyczących rady gminy, nie zaś przepisów odnoszących się do radnych, tymczasem rada i radni nie są pojęciami tożsamymi, inny jest bowiem ich status prawny. Różna jest też sytuacja prawna radnych i członków zgromadzenia związku międzygminnego, którymi co do zasady są wójtowie gmin uczestniczących w związku. Tym samym, zdaniem NSA, nie jest możliwe zastosowanie w odniesieniu do członków zgromadzenia międzygminnego przepisów odnoszących się do radnych. Brak jest zatem podstaw do uznania, że uprawnionym do ustalania zasad przyznawania wysokości diet dla członków zgromadzenia międzygminnego jest to zgromadzenie. Zdaniem NSA intencją ustawodawcy było pozostawienie sprawy wysokości diet przysługujących członkom zgromadzenia związku międzygminnego do rozstrzygnięcia organom gmin, które w związku tym uczestniczą. Sam fakt członkostwa radnego w zgromadzeniu związku może zostać uwzględniony przez radę gminy przy ustalaniu zasad przyznawania diet, do czego uprawnia ją art. 25 ust. 8  ustawy o samorządzie gminnym , zgodnie z którym przy ustalaniu wysokości diet radnych rada gminy bierze pod uwagę funkcje pełnione przez radnego. Analogicznie kształtowane może być wynagrodzenie wójta, którego ustalenie należy do rady, w ramach powierzonych jej zadań i przyznanych kompetencji. Inna zaś sytuacja zachodzi, gdy działalność w związku międzygminnym podejmują inni przedstawiciele wyznaczeni przez radę właściwej gminy. W tej jednak kwestii należałoby przyjąć zasadę, że wyznaczone w ten sposób osoby pełnią tę funkcję społecznie. Zatem brak jest w obowiązującym stanie prawnym przepisu dającego uprawnienie organom związku międzygminnego do stanowienia przepisów regulujących wysokość diet dla członków zgromadzenia takiego związku – uznał NSA.

Na podstawie:

Wyrok NSA z 13 marca 2013 r., sygn. akt II OSK 2726/12, prawomocny

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)