Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Spółka wystąpiła do urzędu miasta o wydanie zezwolenia na zbieranie na terenie jej nieruchomości odpadów. We wniosku wyjaśniła, iż zamierza zbierać odpady niebezpieczne oraz inne niż niebezpieczne.
W systemie LEX znajdziesz zagadnienie powiązane z tym artykułem:
Odpady
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
To zagadnienie zawiera:
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
Prezydent miasta uznał, iż zakład, należący do spółki, nie posiada możliwości technicznych i organizacyjnych pozwalających na prowadzenie odbioru odpadów i może powodować zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi oraz dla środowiska.
Organ podważył między innymi rodzaj pojemników wyprodukowanych do zbierania odpadów. Stwierdził brak uzgodnień dotyczących budynków w zakresie ich szczególnego przeznaczenia. Ponadto zarzucił brak dojazdu do pojemników.
W związku z tym, powołując się na art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21), prezydent odmówił spółce wydania zezwolenia.
Spółka odwołała się do sądu administracyjnego.
WSA rozpatrując sprawę uznał, iż organ podając w decyzji szczegółowe wymagania co do magazynu odpadów niebezpiecznych w żaden sposób nie powiązał formułowanych żądań będących podstawą do wydania decyzji odmownej z obowiązującymi przepisami.
Zdaniem WSA samoistnej podstawy do orzekania w tym zakresie nie stanowi bowiem art. 46 ust. 1 ustawy o odpadach.
WSA zwrócił uwagę, iż organ orzekając w sprawie udzielenia zezwolenia na zbieranie odpadów nie może poprzestać na wymaganiach, których spełnienie nie wynika z konkretnych przepisów prawa i musi wykazać, że zamierzona działalność może stanowić zagrożenie.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Poznaniu z 9 lipca 2014 r., sygn. akt IV SA/Po 182/14, nieprawomocny
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.








