Jak w świetle § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie zakresu projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, należy rozumieć sformułowania "...minimalne i maksymalne parametry i wskaźniki urbanistyczne...."?


Czy te parametry i wskaźniki urbanistyczne mogą się sprowadzać do tego, że w studium uwarunkowań znajdzie się postanowienie określające, że na danej działce gruntu może powstać budynek, którego wysokość zostanie określona w metrach, oraz o określonej liczbie kondygnacji np. 8 m i 2 kondygnacje?

Jak należy oceniać powyższe wskaźniki i parametry w związku z § 4 pkt 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, gdzie z kolei pojawia się pojęcie wskaźniki kształtowania zabudowy, zagospodarowania terenu i mowa jest o tym, że w planie mają się pojawić gabaryty i wysokości projektowanej zabudowy?

Czy w publikacjach naukowych bądź orzecznictwie WSA poddano zdefiniowaniu bądź interpretacji zagadnienie parametrów i wskaźników urbanistycznych dotyczących studium oraz wskaźników kształtowania zabudowy dotyczących planu miejscowego?

Odpowiedź

Sformułowanie zawarte w § 6 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (Dz. U. Nr 118, poz. 1233) - dalej r.p.s.u., nie zostało jak dotychczas precyzyjnie zdefiniowane w doktrynie ani w orzecznictwie. Podobnie jest w przypadku sformułowania zawartego w § 4 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587) - dalej r.w.z.p.m.

Pierwsze ze sformułowań zostało częściowo zinterpretowane w wyroku NSA z dnia 19 marca 2008 r. (II OSK 751/07).

NSA w odniesieniu do powyższego sformułowania stwierdził, że:
"Ma rację Sąd pierwszej instancji, że użyty w tym przepisie zwrot "minimalne i maksymalne parametry" należy odnosić do kierunków i wskaźników dotyczących zagospodarowania oraz użytkowania terenów (art. 10 ust. 2 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ), nie zaś do parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy i z tym związanego sposobu zagospodarowania terenu. Ta ostatnia materia wchodzi w zakres przedmiotowy planu, a nie studium (art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym )".

Z drugiej strony w przedmiotowym stanie faktycznym będzie jednak treść uzasadnienia wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 24 listopada 2009 r. (II SA/Go 761/09), w którym WSA stwierdził, że:
"Z treści § 6 pkt 2 r.p.s.u. wynika jednoznacznie, że ustalenia dotyczące kierunków i wskaźników dotyczących zagospodarowania oraz użytkowania terenów powinny w szczególności określać minimalne i maksymalne parametry i wskaźniki urbanistyczne, uwzględniające wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury oraz zrównoważonego rozwoju, wskazywać tereny do wyłączenia spod zabudowy, a także zawierać wytyczne określania tych wymagań w planach miejscowych. Z powyższego uregulowania wynika, że w studium można stosować wskaźniki urbanistyczne w postaci wysokości określonej w ilości kondygnacji lub w metrach."

W kontekście ostatniego powołanego orzeczenia słuszna wydaje się interpretacja, że w studium uwarunkowań może znaleźć się postanowienie określające, że na danej działce gruntu może powstać budynek, którego wysokość zostanie określona w metrach, oraz o określonej liczbie kondygnacji np. 8m i 2 kondygnacje. W kontekście pierwszego z wymienionych orzeczeń wydaje się to wątpliwe. Orzecznictwo nie jest więc w tym zakresie jednolite.

Interpretując oba z wymienionych przepisów językowo należy zwrócić uwagę, że w r.w.z.p.m. mowa jest o "ustaleniach dotyczące parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu", zaś w r.p.s.u. mowa jest o określeniu "minimalnych i maksymalnych parametrów i wskaźników urbanistycznych". Różnica ta przemawia za stwierdzeniem, że intencją ustawodawcy było by studium projektowane było w sposób mniej szczegółowy, a niektóre wartości/gabaryty/wielkości podawane były w tzw. widełkach, które uszczegóławiane byłyby na etapie sporządzania planu miejscowego, który powinien być projektowany - stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym  - zgodnie z zapisami studium oraz przepisami odrębnymi


Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.)