Dyrektor Oddziału Regionalnego KRUS w Łodzi zwrócił się do przewodniczącego Rady Powiatu Łęczyckiego o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radną powiatową. Wyjaśniał, że zmiana koncepcji organizacji i kierowania oddziałami regionalnymi oraz placówkami terenowymi wymaga również zmiany kadry. Rada powiatu nie wyraziła zgody, uznając wniosek za zbyt lakoniczny, a przez to niepoddający się ocenie rady.
Wojewoda łódzki wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, argumentując, że rada nie ustaliła, czy podstawą rozwiązania stosunku pracy są zdarzenia związane z wykonywaniem mandatu radnego. W ocenie organu nadzoru uchwała powinna zostać uchylona.
Rada Powiatu Łęczyckiego w odpowiedzi wniosła o oddalenie skargi, podkreślając, że motywy pracodawcy muszą być podane w sposób konkretny i rzeczywisty. Rada nie jest bowiem zobowiązana do prowadzenia postępowania wyjaśniającego, jak też poszukiwania dowodów w celu uzupełnienia przyczyn planowanego zwolnienia.
Przeczytaj również: Radny nie dorobi w urzędzie, ale w jednostce gminnej już tak
Sąd podzielił pogląd wojewody
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uwzględnił skargę wojewody i stwierdził nieważność uchwały.
Sąd przypomniał, że rozwiązanie z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej zgody rady powiatu, której jest członkiem. Celem tego ograniczenia jest ochrona ważnego interesu publicznego, jakim jest zapewnienie niezależności radnych. Rada powiatu odmawia zgody, jeżeli podstawą rozwiązania stosunku pracy są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu.
WSA podkreślił, że uzasadnienie odmowy wyrażenia zgody powinno zawierać analizę tych przyczyn przez radę pod kątem ich związku z wykonywaniem mandatu przez radnego.
Nie chodzi o przywilej radnego
Przepis art. 22 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym nie służy przy tym tworzeniu szczególnych przywilejów w zakresie trwałości stosunku pracy radnego. Choćby z tego powodu, że radnemu, tak jak i każdemu pracownikowi, przysługuje prawo do dochodzenia swoim praw przed sądem pracy. Motywy pracodawcy zamierzającego rozwiązać stosunek pracy z radnym muszą być szczegółowo badane, ponieważ od tego zależy stanowisko rady w sprawie wyrażenia lub odmowy zgody na zwolnienie. Rada musi wykazać, że wykonywanie mandatu radnego, choćby w najmniejszym stopniu, determinuje decyzję o rozwiązaniu umowy. Uchwała w tej sprawie nie może się zatem odrywać od motywów podanych przez pracodawcę. Motywy te nie tylko mogą, ale wręcz muszą być analizowane przez radę, aby ustalić, czy zwolnienie jest związane z mandatem radnego, czy też wynika z innych okoliczności.
W tej sprawie Rada Powiatu Łęczyckiego temu obowiązkowi nie sprostała. Przyczyną rozwiązania stosunku pracy z radną miała być utrata zaufania do radnej przez aktualne kierownictwo KRUS. Zwolnienie miało wynikać z nowej koncepcji organizacji i kierowania oddziałami regionalnymi przez prezesa KRUS. Tymczasem rada uzasadniła odmowę wyrażenia zgody enigmatycznością podanych we wniosku przyczyn oraz trudnością ich powiązania z wykonywaniem mandatu przez radną.
Sąd był innego zdania. Uzasadnienie wniosku pracodawcy, choć niezbyt obszerne, mogło zostać uznane za wystarczające do odwołania radnej ze stanowiska i rozwiązania z nią stosunku pracy. Tym bardziej, że chodziło o stanowisko kierownicze, na które powołuje się z reguły osoby cieszące się pełnią zaufania pracodawcy. Nie było przy tym rolą rady rozstrzyganie sporów z zakresu prawa pracy i ocena okoliczności uzasadniających rozwiązanie stosunku pracy. Oznaczałoby to bowiem wkraczanie w kompetencje sądu pracy. Rada powinna się zatem skupić wyłącznie na uzasadnieniu swojej decyzji, tak by możliwa była kontrola przyczyn odmowy.
Wyrok WSA w Łodzi z 25 kwietnia 2025 r., sygn. akt III SA/Łd 102/25
Czytaj też w LEX: Wengler Lubomira, Wypowiedzenie warunków pracy i płacy radnemu. Glosa do wyroku SN z dnia 2 września 2003 r., I PK 338/02>
