Z opracowania wynika, iż największą trudnością przy budowie sieci światłowodowej jest nie ułożenie kabla, lecz budowa drogi kablowej. Jest to też najdroższa cześć robót. Z kolei najbardziej czasochłonne jest wykonanie dokumentacji projektowej, a w szczególności uzyskanie prawa drogi i uzgodnienie jej ze wszystkimi użytkownikami sąsiadujących instalacji i nieruchomości. Te trudności skłoniły projektantów sieci do poszukiwania nowych rozwiązań technologii budowy umożliwiających skrócenie zarówno czasu projektowania, jak i samej budowy. W wyniku tych poszukiwań powstały rozwiązania budowy sieci wykorzystujące istniejącą infrastrukturę kanalizacji sanitarnej, polegające na wprowadzeniu odpowiednio przygotowanego i zabezpieczonego światłowodu do rurociągu ściekowego. Ta technologia okazała się jednak rozwiązaniem kosztownym. Inną nietypową metodą budowy sieci światłowodowych jest układanie kabla światłowodowego poprzez zatapianie go w nawierzchni asfaltowej dróg. Z opracowania wynika, iż ta technologia jest także kosztowna. Może być stosowana tam gdzie drogi mają stabilną, dobrej jakości nawierzchnię i nie są narażane na permanentne remonty. Najczęściej wykorzystywana jest jednak technologia polegająca na budowie sieci optycznych przy wykorzystaniu istniejącej infrastruktury energetycznej – słupowych sieci wysokiego, średniego i niskiego napięcia. Podstawową zaletą w przypadku budowy linii nadziemnych jest szybkość instalacji.