Zarząd infrastruktury komunalnej i transportu wydał notę księgową, którą nałożył na przedsiębiorcę prowadzącego firmę transportową, opłatę za korzystanie przez niego z przystanków komunikacyjnych na terenie gminy.

Przedsiębiorca wniósł skargę na powyższą notę księgową, domagając się jej uchylenia.

Organ uznał, iż sprawa nie należy do zakresu właściwości sądu administracyjnego.

WSA przypomniał, iż o charakterze administracyjnym konkretnego działania organu przesądzają trzy cechy: podjęcie go w sprawie indywidualnej, charakter publicznoprawny i związek z uprawnieniem lub obowiązkiem wynikającym z przepisu prawa.

Zdaniem sądu, nota księgowa nie spełnia trzeciej cechy, gdyż nie może stanowić samoistnego źródła obowiązku danego przewoźnika wynikającego z przepisu prawa.Przepisy ustawy o publicznym transporcie drogowym wprowadzają co prawda obowiązek uiszczania opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, niemniej przepisy te nie określają wprost jakiego rodzaju czynność, bądź akt miałby wyrazić obowiązek przewoźnika do uiszczenia opłaty. Nie jest nim na pewno nota księgowa.

Nota taka ma wyłącznie walor informacyjny co do niewykonanej powinności uiszczenia opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, stanowiąc zarazem wezwanie do uiszczenia wymaganej kwoty.

Z tego względu nota księgowa nie wchodzi w zakres aktów czy czynności podlegających kognicji sądu administracyjnego – uznał sąd.

Na podstawie:
Postanowienie WSA w Krakowie z 28 sierpnia 2015 r., sygn. akt III SA/Kr 917/15, nieprawomocne