Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie projektu w postaci rozbudowy sieci wodociągowej w gminie, w ramach regionalnego programu operacyjnego województwa. Po uzyskaniu pozytywnych ocen na poszczególnych etapach oceny tego wniosku, pomiędzy gminą a województwem zawarta została umowa o dofinansowanie projektu.

Jeden z mieszkańców gminy złożył skargę na urząd marszałkowski województwa w związku z nieprawidłowościami, jakie wystąpiły przy ocenie i realizacji projektu.

WSA przypomniał, iż kwestie dotyczące zgłaszania wniosków o dofinansowanie projektów w ramach takich programów, oceny tych projektów, zawierania umów o dofinansowanie, środków odwoławczych i środków zaskarżenia, uregulowane zostały w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz.U. nr 84 poz. 712 z 2009 r. z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. nr 157 poz. 1240 z późn. zm.). Zdaniem sądu w żadnej z powyższych ustaw nie przewidziano możliwości występowania w charakterze strony - w rozumieniu prawa do inicjowania określonego postępowania administracyjnego lub sądowoadministracyjnego - osoby trzeciej tj. osoby fizycznej lub prawnej, która nie jest wnioskodawcą - uczestnikiem postępowania dotyczącego zgłaszania wniosków o dofinansowanie projektów, oceny tych wniosków i ich realizacji po zawarciu stosownej umowy o dofinansowanie.

WSA uznał, iż skarżący mieszkaniec nie był stroną tego szczególnego postępowania związanego z wnioskiem gminy o dofinansowanie projektu. Jego skarga rozpatrzona została na podstawie art. 229 kpa czyli w trybie przewidzianym dla rozpatrywania tzw. skargi powszechnej, którą może złożyć "każdy" do właściwego organu, a której przedmiotem, zgodnie z art. 227 kpa, może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Tego rodzaju skargi służą jako swego rodzaju środek ochronny interesów (przy czym chodzi tu o interesy o bardzo szerokim rozumieniu) danego podmiotu przez działania lub zaniechania różnych organów lub ich pracowników, a ich wniesienie powoduje uruchomienie przez organ do którego skargę wniesiono, szczególnego rodzaju postępowanie sprawdzające, wyjaśniające itd. Postępowanie takie "zamyka się" w kompetencji tego organu do którego skargę wniesiono (tzn. nie jest postępowaniem dwuinstancyjnym jak typowe postępowanie administracyjne) i kończy się - zgodnie z art. 238 § 1 kpa - zawiadomieniem o sposobie załatwienia skargi skierowanym do autora skargi. Rozpatrzenie skargi nie kończy się żadnym aktem tego rodzaju, który został wymieniony w art. 3 § 2 i § 3 ppsa a tylko tego rodzaju akty i czynności (lub bezczynność co do ich podjęcia) podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Postanowienie WSA w Rzeszowie z 3 września 2013 r., sygn. akt I SA/Rz 791/13, nieprawomocne