Nie każda nieruchomość przedsiębiorcy jest opodatkowana wyższą stawką (I SA/Gd 932/11)

Aby grunt, budynek czy budowla mogły być opodatkowane stawką właściwą dla celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, musi nastąpić zajęcie na prowadzenie działalności gospodarczej, a nie tylko znajdować się w posiadaniu przedsiębiorcy. Takie stanowisko wyraził WSA w Gdańsku w wyroku z 10 stycznia 2012 r., I SA/Gd 932/11, LEX nr 1102770.

W przedmiotowej sprawie wójt gminy, a następnie także samorządowe kolegium odwoławcze uznały, że skoro z wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej dla podatnika wynika, że może on prowadzić działalność organizatora turystyki, to nabyty od gminy hotel wraz z nieruchomością gruntową winien zostać opodatkowany wyższą stawką podatku od nieruchomości, tj. jak za budynek i grunt związany z działalnością gospodarczą.

Podatnik uznał jednak, że skoro budynek i grunt nie jest wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej, a przez to nie wchodzi w skład jego przedsiębiorstwa, to nie sposób przyjąć, że z samego faktu, iż są w posiadaniu osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą winny być opodatkowane w najwyższej stawce jak za budynki i grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Sprawa trafiła do WSA w Gdańsku. Sąd uznał, że może zdarzyć się, że osoba fizyczna, która prowadzi działalność gospodarczą np. w zakresie turystyki, kupi budynek (dawniej wykorzystywany jako hotel) - jako osoba fizyczna a nie przedsiębiorca - i wykorzystuje ten budynek do celów mieszkalnych, a nie do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też nieruchomości będące w posiadaniu osoby fizycznej, które nie wchodzą w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 k.c., powinny być opodatkowane wg stawki podstawowej.
Aby uznać, że nieruchomość osoby fizycznej jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej należy ustalić:
- czy podatnik wprowadził przedmiotową nieruchomość do ewidencji środków trwałych,
- czy amortyzuje zakupiony budynek,
- czy zakupiony budynek wykorzystuje do prowadzenia działalności gospodarczej (np. zawarł umowy, w których ustala miejsce wykonania umowy w zakupionym budynku etc.),
- czy obciąża koszty uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej wydatkami związanymi z utrzymaniem budynku, remontami tam przeprowadzanymi czy też modernizacją budynku,
- czy obciąża poczet kosztów pośrednich odpisami amortyzacyjnymi.

Jeżeli zakupiony budynek nie jest ujęty jako element przedsiębiorstwa to organ podatkowy powinien prowadzić dalsze postępowanie dowodowe i dokonać ustalenia czy nabyty grunt i budynek są (czy też nie są) potrzebne i przydatne w punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej. Ustalenie, że nabyty grunt i budynek nie służy realizacji określonych zadań gospodarczych podatnika powoduje, że nieruchomość taka powinna być opodatkowane wg stawki podstawowej.

Źródło: www.nsa.gov.pl