Rada gminy podjęła uchwałę w sprawie ustalenia wysokości opłat za przyłączenie do sieci wodociągowej.
Jeden z mieszkańców gminy wezwał radę do usunięcia naruszenia prawa dokonanego uchwałą. W uzasadnieniu wskazał, że zawarł z gminą umowę cywilnoprawną, zgodnie z którą gmina, przy zaangażowaniu środków własnych oraz środków skarżącego, zobowiązała się zrealizować budowę wodociągu z przyłączem do budynku, stanowiącego jego własność. Warunkiem uzyskania podłączenia nieruchomości do sieci wodociągowej było poniesienie opłaty przyłączeniowej, którą skarżący wpłacił na rachunek urzędu gminy. Następnie wystąpił o jej zwrot, wskazując, że ustalenie i pobór tej opłaty był nielegalny. Gmina odmówiła zwrotu uzasadniając swoją decyzję tym, że strony zawarły pisemną umowę cywilnoprawną.
W systemie LEX znajdziesz zagadnienie powiązane z tym artykułem:
Prawa człowieka i obywatela
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
To zagadnienie zawiera:
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
WSA uznał, iż zaskarżona uchwała została wydana bez upoważnienia ustawowego. Nie należy do kategorii aktów prawnych określających zasady i tryb korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Sąd podkreślił, iż z faktu, że sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę należą do zadań własnych gminy nie wynika kompetencja dla organu gminy do wprowadzania opłat za podłączenie do sieci podmiotów chcących z niej korzystać. Niewątpliwie podstawy materialnoprawnej zaskarżonej uchwały nie stanowi również art. 167 ust.1 Konstytucji RP , zgodnie z którym jednostkom samorządu terytorialnego zapewnia się udział w dochodach publicznych odpowiednio do przypadających im zadań. Przepis ten nie zawiera upoważnienia do nakładania obowiązków na adresatów działań administracji publicznej, a jednostronne nakładanie na obywateli jakichkolwiek obowiązków, w tym opłat, nie jest dopuszczalne bez wyraźnego upoważnienia ustawowego.
Z art. 84 Konstytucji RP wynika, że obywatel jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych przewidzianych wyłącznie ustawą. W tej sprawie nie można uznać obowiązków określonych zaskarżoną uchwałą za świadczenie dobrowolne. W konsekwencji WSA stwierdził, że uchwała wykracza poza prawotwórcze kompetencje rady, ustalone przepisami art. 40 ustawy o samorządzie gminnym . Nie ma wyraźnego upoważnienia ustawowego, nie należy też do kategorii aktów prawnych określających zasady i tryb korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.
Na podstawie: Wyrok WSA w Krakowie z 16 października 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 780/12, nieprawomocny
Przydatne materiały:
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z. Nr 78, poz. 483 ze zm.)
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)
