Sprawa dotyczyła prowadzącego parking, któremu odmówiono zwrotu wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór nad pojazdem usuniętym z drogi.

Właściciel parkingu został powiadomiony przez urząd miasta, iż w związku z likwidacją dotychczas istniejącego parkingu, wszystkie pojazdy usunięte z drogi na terenie miasta, na podstawie art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (j.t. Dz. U. z 2012, poz. 1137 z późn. zm.) należy przewozić na prowadzony przez niego parking.

W związku z tym dozorca wystąpił z żądaniem przyznania zwrotu wydatków i wynagrodzenia za dozór pojazdów w trybie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Uznał bowiem, iż został wyznaczony do usuwania i przechowywania pojazdów.

Organ skarbowy odmówił przyznania wynagrodzenia za dozór.

Tłumaczył, iż z żądaniem przyznania zwrotu wydatków i wynagrodzenia za dozór nad pojazdem może wystąpić jedynie podmiot, którego łączy lub łączył ze Skarbem Państwa stosunek administracyjnoprawny. Ten jest zawsze osobisty, niezbywalny i nie może być przenoszony w drodze cesji.
Organ uznał, iż stosunek administracyjnoprawny pomiędzy wnioskującym dozorcą a Skarbem Państwa nie został nawiązany.

WSA nie zgodził się z taką interpretacją.

Nie można zgodzić się z ustaleniem organów, że stosunek administracyjnoprawny w rozpatrywanej sprawie nie został nawiązany pomiędzy dozorcą, a Skarbem Państwa i że stosunek ten został nawiązany jedynie pomiędzy Skarbem Państwa, a zlikwidowaną firmą prowadzącą parking.

Sąd podkreślił, iż parking prowadzony przez skarżącego w dacie przetransportowania tam przedmiotowego pojazdu był parkingiem wyznaczonym w rozumieniu art. 130a Prawa o ruchu drogowym.

Nie budzi również wątpliwości, że usuwane pojazdy z drogi w sytuacjach takich, jaka zaistniała w sprawie, powinny być przewożone na tego rodzaju parkingi wyznaczone.

Skoro parking wcześniej wyznaczony uległ likwidacji, to pojazd należało przetransportować na inny parking spełniający wymagania z art. 130a Prawo o ruchu drogowym. Była to zatem kontynuacja przechowywania usuniętego pojazdu.
W tej sytuacji nie budzi wątpliwości, że istniał stosunek administracyjnoprawny łączący dozorcę i Skarb Państwa, który powinien skutkować przyznaniem mu ewentualnego wynagrodzenia za dozór usuniętego z drogi pojazdu – uznał sąd.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Gliwicach z 31 sierpnia 2015 r., sygn. akt II SA/Gl 301/15, nieprawomocny