- Norma ta jest jednak jedną z najniższych w Europie, jest również niższa niż zalecana przez Europejski Komitet do Spraw Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu lub Karaniu (CPT) – mówi Maria Ejchart, ekspert Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.
Według rekomendacji CPT powierzchnia przypadająca na jednego więźnia w celi wieloosobowej powinna bowiem wynosić minimum 4 m kw.
Krajowy Mechanizm Prewencji ujawnił również problem włączania w ogólną pojemność zakładów karnych pomieszczeń takich jak np. izby chorych, oddziały dla matek z dzieckiem, cele izolacyjne do ogólnej powierzchni jednostek penitencjarnych. .
Fundacja Helsińska przypomina, że zgodnie z rekomendacjami CPT (raport z lipca 2011 r.) władze polskie powinny zmierzać do wyeliminowania problemu przeludnienia w jednostkach penitencjarnych. Natomiast minister sprawiedliwości Krzysztof Kwiatkowski w wywiadzie dla „Rzeczpospolitej” (z 12 lipca 2011) stwierdził „że problem przeludnienia w jednostkach penitencjarnych został wyeliminowany w ubiegłym roku”.
Helsińska Fundacja Praw Człowieka wyraża głębokie zaniepokojenie tym stwierdzeniem, dlatego też wystąpiła do ministra sprawiedliwości prośbą o wskazanie podejmowanych przez Rząd działań zmierzających do rzeczywistej eliminacji problemu przeludnienia. - Zdajemy sobie sprawę, że wprowadzenie standardu 4 m kw. nie jest proste i wymaga kompleksowych działań, jednakże ich podjęcie jest w naszej ocenie niezbędne do wyeliminowania problemu przeludnienia więzień w Polsce – mówi Maria Ejchart.
Czytaj także: W Anglii też więzienia rekordowo pełne
Więzienia w Polsce wciąż przeludnione
Według informacji Centralnego Zarządu Służby Więziennej zaludnienie zakładów karnych i aresztów śledczych w Polsce wynosi 97,8 proc. w skali kraju. Jednak ze szczegółowych danych statystycznych (z połowy lipca 2011) wynika, że w wielu jednostkach zaludnienie przekracza 100 procent, a w niektórych nawet 129 proc. Podstawą tych statystyk jest jednak określona w kkw norma trzech metrów kwadratowych na jednego więźnia, nie uznawana przez określającą standardy w tej dziedzinie Radę Europy.