NFZ posiada monopol na rynku organizowania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – to jedyny podmiot uprawniony do zarządzania pieniędzmi pochodzącymi ze składek zdrowotnych.
Leczenie pacjentów, czy sprzedaż wyrobów medycznych na rzecz osób objętych powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym oraz otrzymanie refundacji jest możliwe tylko po podpisaniu umowy z NFZ.
Postępowanie antymonopolowe przeciwko funduszowi zostało wszczęte w czerwcu 2011 r. Urząd zwrócił uwagę na zasady dotyczące zawierania umów w zakresie zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne (m.in. protezy, obuwie ortopedyczne czy wózki inwalidzkie) i środki pomocnicze (np. aparaty słuchowe lub soczewki kontaktowe lecznicze) stosowane przez śląski oddział NFZ.
Analiza urzędu wykazała, że w latach 2008-2011 uzależniał on podpisanie umowy od posiadania przez potencjalnych kontrahentów przynajmniej jednego własnego punktu udzielania świadczeń na terenie województwa śląskiego.
Tym samym nie było możliwe zawarcie umowy z NFZ przez podmiot działający na szczeblu hurtowym, który chciałby na tym terenie świadczyć usługi wyłącznie za pośrednictwem podwykonawców (aptek, sklepów medycznych). W ciągu trzech lat kilkukrotnie doszło do odmowy podpisania umowy z tego powodu.
Taka praktyka nie wynikała z przepisów prawa, nie była również uzasadniona względami ekonomicznymi lub organizacyjnymi. Jej skutkiem było uniemożliwienie udzielania świadczeń na terenie woj. śląskiego przez podmioty, które nie posiadały tam własnej placówki. Skutki działań NFZ były także niekorzystne dla podwykonawców niemogących świadczyć zleconych im usług. Godziły również w interesy osób ubezpieczonych z uwagi na zmniejszenie dostępnej oferty rynkowej.
Za nadużywanie pozycji dominującej Prezes UOKiK nałożyła na Narodowy Fundusz Zdrowia karę finansową w wysokości ponad 300 tys. zł (317 026 zł).

Decyzja nie jest ostateczna. NFZ odwołał się do sądu. 

Według UOKiK praktyka śląskiego oddziału Funduszu (zaniechana 29 września ub. roku) nie wynikała z przepisów prawa, ani nie była uzasadniona względami ekonomicznymi lub organizacyjnymi. Jej skutkiem było natomiast uniemożliwienie wykonywania świadczeń w woj. śląskim dostawcom, którzy nie mieli tam własnej placówki.

Źródło: UOKiK