Powodem odwołania rozprawy była niemożność rozpoznania wskazanej sprawy w pełnym składzie sędziów Trybunału. Jeden sędzia jest chory i przebywa na zwolnieniu lekarskim. Drugi sędzia wyjechał na zaplanowaną wcześniej konferencję naukową za granicę. Dwoje dalszych sędziów odmówiło udziału w orzekaniu.
Rozprawa we wtorek rozpocznie sie o godz. 9.

Wnioski w tej sprawie złożyli prezydent RP, Rzecznik Praw Obywatelskich, Sąd Okręgowego w Lublinie I Wydział Cywilny, Sądu Apelacyjny we Wrocławiu Wydział I Cywilny. Wnioski dotyczyły ustawy o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób.
Prezydent RP wskazał, że zamiar wprowadzenia w postępowaniu wykonawczym postpenalnego środka izolacyjnego w związku z zaburzeniami psychicznymi występującymi u sprawcy wzbudzał wątpliwości w trakcie prac legislacyjnych. Projektodawca wskazywał wówczas na konieczność detencji osób skazanych na karę śmierci, którym w drodze ustawy z dnia 7 grudnia 1989 r. o amnestii zamieniono tę karę na karę 25 lat pozbawienia wolności.

Wnioskodawca stwierdził, że umieszczenie na podstawie  art. 14 ust. 3 kwestionowanej ustawy w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym (dalej: Ośrodek) bez wątpienia stanowi najsurowszą formę ingerencji w wolność osobistą jednostki, ponieważ całkowicie ją znosi. Tym samym instytucja ta podlega reżimowi art. 41 ust. 1 konstytucji. Ponadto jest oczywiste, że we współczesnym społeczeństwie nie mogą istnieć prawa i wolności jednostki o charakterze absolutnym, bo konieczności życia publicznego i wzgląd na prawa i wolności innych osób wymagają od każdego poddania się określonym ograniczeniom.

Prezydent podniósł, że ustawodawca, decydując się na wprowadzenie do systemu prawa instytucji związanych ze stosowaniem środków przymusu, a takim jest przymusowe umieszczanie w specjalnym ośrodku izolacyjnym, powinien brać pod uwagę nie tylko konieczność zapewnienia ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego, lecz także określone skutki związane z ich stanowieniem, zarządzaniem i wykonywaniem.

Dowiedz się więcej z książki
Informator Prawniczy 2017, niebieski (format A5) + GRATIS Kalendarz na biurko
  • rzetelna i aktualna wiedza
  • darmowa wysyłka od 50 zł

 

Zdaniem Prezydenta RP, stopień dolegliwości nowego środka postpenalnego dla osoby nim objętej może być porównywalny, jeśli nie tożsamy z karą pozbawienia wolności, która de facto została wykonana, a bezterminowe umieszczenie sprawcy przestępstwa (w tym także przestępstwa o charakterze seksualnym) w zakładzie zamkniętym już po odbyciu przez niego kary pozbawienia wolności, niesie za sobą ryzyko przekształcenia pobytu w tym zakładzie w długotrwałą, a nawet dożywotnią izolację. Trudno znaleźć uzasadnienie dla takiego rozwiązania, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że już sama kara pozbawienia wolności stanowi dla skazanego dotkliwą dolegliwość. Postpenalny środek zabezpieczający, wykonywany po odbyciu tej kary, może więc być postrzegany w kategoriach podwójnego ukarania za ten sam czyn, czy też podwójnej stygmatyzacji sprawcy, co zdaniem Prezydenta RP może być niezgodne z konstytucją. W ocenie Prezydenta RP kwestionowany przepis naruszać może zakaz retroaktywności, który ma charakter bezwzględny i znajdujący oparcie w wiążących Polskę umowach międzynarodowych.