Trybunał, który  rozpoznał wniosek Rady Miasta Gdańska dotyczący braku wytycznych co do treści aktu wykonawczego, orzekł, że art. 61 ust. 6 i 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym  jest zgodny z art. 92 ust. 1 konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny nie podzielił wątpliwości wnioskodawcy co do niezgodności kwestionowanych przepisów z konstytucyjnym standardem zakresu i treści upoważnień ustawowych do wydawania aktów wykonawczych do ustawy. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, wytyczne co do treści aktu wykonawczego zostały zawarte w szeregu przepisów ustawy z 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i zrekonstruować je można z treści art. 61 ust. 7 ustawy oraz z brzmienia art. 1 ust. 2, art. 2 i art. 61 ust. 1-5 ustawy. Są one wystarczająco określone i pozwalają wskazać materialny kształt regulacji, która ma być doprecyzowana w rozporządzeniu wykonawczym. Jednocześnie wytyczne te są na tyle kompletne, że nie można uznać, iż ustawodawca dopuścił do przekazania treści z materii ustawowej do uregulowania w akcie wykonawczym.
Trybunał Konstytucyjny uznał również, że kwestionowane przepisy nie dopuszczają do nadmiernego ograniczenia uprawnień inwestora do zagospodarowania terenu inwestycyjnego na skutek dowolnej interpretacji przez organ administracji w szczególności pojęć "działki sąsiedniej", "obszaru analizowanego" i "dostępu z tej samej drogi publicznej". Pojęcia te zostały dookreślone w orzecznictwie sądów administracyjnych dotyczącym wykładni art. 61 ust. 1-5 ustawy z 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Sposób wyznaczania kontynuacji nowej zabudowy na podstawie istniejącej delegacji ustawowej (a pomocniczo także na podstawie wydanego rozporządzenia wykonawczego) pozwala stwierdzić, że brzmienie delegacji ustawowej z art. 61 ust. 6 i 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie narusza minimalnego standardu art. 92 ust. 1 konstytucji.